Page 8 - 883433_Kolorowe Karty metodyka AA+ cz1

Drodzy Nauczyciele
W przewodnikach metodycznych z serii Kolorowe karty zastosowaliśmy szereg rozwiązań mających na
celu podniesienie komfortu Państwa pracy. Przewodniki zostały zaprojektowane w sposób przejrzysty,
tak aby dostęp do materiałów w nich zawartych nie sprawiał trudności.
Tematyka zaproponowana w serii Kolorowe karty wynika ze specyfiki pracy w przedszkolu. W przewod-
nikach znajdą Państwo tematy związane z porami roku, świętami, uroczystościami, emocjami, sprawami
społecznymi itp. Są też propozycje dotyczące przygotowania i przeprowadzenia uroczystości, takich jak
np. Dzień Babci i Dziadka, Dzień Matki i Ojca, a także realizacji projektów edukacyjnych związanych m.in.
z zabawkami, zawodami, dziecięcym laboratorium, podróżami.
Każdy z przewodników rozpoczyna się ogólnym rozkładem materiału będącym pewnego rodzaju spi-
sem treści. Rozpoczynając pracę w kolejnym tygodniu, znajdziecie Państwo informację o tym, czego
dzieci dowiedzą się w ciągu pięciu dni zajęć oraz jakie elementy metod nauczania zostały użyte w da-
nym tygodniu.
W przewodnikach szczególny nacisk położono na rozwijanie kompetencji społeczno-emocjonalnych,
co jest jednym z najważniejszych zadań nauczyciela dziecka w wieku przedszkolnym. Dzieci codziennie
wypowiadają się na temat emocji, jakie odczuwają, i wskazują je na wachlarzach emocji. Natomiast
na każdy piątek w drugim tygodniu miesiąca zostały przygotowane propozycje zajęć z zakresu edukacji
emocjonalnej. Taki rozkład materiału ułatwi nauczycielowi zrealizowanie wszystkich zajęć bez koniecz-
ności rezygnowania z treści programowych. W scenariuszach wprowadzane są stopniowo treści doty-
czące poszczególnych emocji – od nazw podstawowych emocji i łączenia ich z sytuacjami do emocji
społecznych (np. wstyd, współczucie). Zastosowano gradację trudności dostosowaną do wieku rozwo-
jowego oraz spiralność treści. W praktyce oznacza to, że dzieci w kolejnych latach stykają się z tymi
samymi zagadnieniami, pogłębiając i rozbudowując swoją wiedzę i swoje doświadczenie. Szczególne
znaczenie nadano społecznemu charakterowi emocji oraz położono akcent na interakcje rówieśnicze,
takie jak współczucie, wsparcie, współpraca. Nadrzędnym celem zajęć z zakresu edukacji społeczno-
-emocjonalnej jest budowanie przyjaznego środowiska wychowawczego, w którym emocje są akcep-
towane, panuje przyzwolenie na ich przeżywanie i wyrażanie, a inni ludzie – zarówno dzieci, jak i dorośli
– są źródłem wsparcia w trudnych chwilach. Akcent położony jest na empatię, bezpieczeństwo i zdrowe
modele zachowań. Zajęcia odbywają się w miesięcznych odstępach, dlatego wskazane jest wplatanie
zainicjowanych w podręczniku treści do codziennych zajęć. Można się odwoływać do opowiadań, ale
także powtarzać ćwiczenia, wzbogacać je o własne aktywności.
W przewodnikach uwzględniono też elementy metod z zakresu różnych aktywności. Scenariusze mu-
zyczne zawarte w przewodnikach zostały oparte na metodach najbardziej znanych twórców syste-
mów (metod), które ujawniają się w treściach muzycznych realizowanych w pracy z dziećmi w wieku
przedszkolnym. Jednym z nich jest Émile Jaques-Dalcroze. Stworzona przez niego metoda polega na
doświadczaniu i wyrażaniu muzyki poprzez ruch. Muzyka jest stawiana na pierwszym miejscu. Dzięki
niej odbiorca może wyrazić własne emocje. Metoda sklada się z trzech elementów: improwizacji, ryt-
miki, solfeżu. Jej głównym celem są działania rozbudzające wyobraźnię, pozwalające przezwyciężyć
nieśmiałość, rozwijać zdolność koncentracji oraz umiejętność spontanicznego, swobodnego działania.
Innym twórcą jest Carl Orff, autor metody, której celem jest rozwijanie u dzieci poczucia rytmu poprzez
zabawy i ćwiczenia. Jej główne elementy to gra na prostych instrumentach perkusyjnych, tworzenie
muzyki oraz ruch przy muzyce. Śpiew, zazwyczaj połączony z akompaniamentem instrumentów, ma
na celu stworzenie możliwości odkrywania i wyzwalania w sobie ekspresji. Instrumentarium zgodnie
z założeniami Orffa składa się z instrumentów o prostej budowie, niesprawiającej dzieciom trudności.
W skład tego instrumentarium wchodzą bębenki, tamburyny, kastaniety, drewienka, pudełka akustycz-
ne, janczary, marakasy, trójkąty, talerze, dzwonki melodyczne. Metoda Orffa stwarza równe szanse dla
wszystkich dzieci. Dzięki tej metodzie każde dziecko może poczuć się kimś wyjątkowym. Z kolei Batia
Strauss opracowała metodę, która opiera się na aktywnym słuchaniu muzyki. Wybrane utwory lub ich
fragmenty obrazowane są prostymi ruchami, gestami i krokami tanecznymi. Stanowią ciekawy, lubiany
przez dzieci element zajęć inspirujący je do działania. Dodatkową atrakcję stanowią instrumenty oraz
rekwizyty wykonane samodzielnie. Dzięki niej dzieci poznają w niewerbalny sposób elementy różno-
rodnych dzieł muzycznych, ich budowę, rytmikę, artykulację, dynamikę, kolorystykę. Podczas działań

6