Page 9 - 883429_Kolorowe Karty metodyka A+ cz1
P. 9

działań muzycznych potrafią w swobodny sposób zamieniać się rolami. Integrują się poprzez równocze-
          sne stosowanie różnych form działania. Łączą taniec ze śpiewem oraz grą na instrumentach. Kolejne eta-
          py aktywnego słuchania utworu obejmują słuchanie utworu połączone z wymyśloną przez nauczyciela
          bajką lub opowiadaniem, wprowadzenie elementów ruchu, grę na instrumentach, często wykonanych
          samodzielnie z możliwością wykorzystania partytury (na dużych arkuszach umieszczone znaki graficz-
          ne, odpowiadające instrumentom), łączenie elementów tańca, ruchów, gestów z grą na instrumentach.
          Scenariusze z zakresu zajęć ruchowych zostały oparte o elementy Metody Ruchu Rozwijającego Wero-
          niki Sherborne, czyli rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i przestrzeni, dzielenie
          tej przestrzeni z innymi oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu, a także usprawnianie ruchowe.
          Udział w zajęciach rozwija również sferę emocjonalno-społeczną. Dzieci podczas zajęć poznają swoje
          otoczenie i uczą się w nim czuć bezpiecznie, a co za tym idzie – nawiązują relacje z innymi. Początkowe
          ćwiczenia koncentrują się na samym dziecku. Kolejne ćwiczenia powinny odbywać się w parach, na-
          stępnie w małych zespołach. Końcowym etapem jest praca z całą grupą. Schemat zajęć daje dziecku sta-
          bilność i bezpieczeństwo. W scenariuszach pojawiają się również elementy metody gimnastyki twórczej
          Rudolfa Labana określanej jako metoda inspiracji ruchowej. Rudolf Laban wyodrębnił cztery wymiary
          ruchu: energię, przepływ, przestrzeń i czas. W tej metodzie często stosuje się muzykę, przybory oraz pra-
          cę z partnerem i całą grupą. Występują tu różne formy aktywności ruchowej (np. pantomima, insceni-
          zacje). Najważniejsze jest stosowanie trzech reguł: stopniowania trudności, wszechstronności i naprze-
          mienności wysiłku oraz rozluźnienia i rozproszenia oraz koncentracji. Metoda ma na celu stymulowanie
          i rozbudzanie zdolności tanecznych. Dzieci podczas zajęć wyrażają siebie i swoje odczucia poprzez ruch
          własnego ciała. Kształtują właściwe reagowanie na znaki umowne i symbole, rozwijają poczucie rytmu
          oraz usprawniają motorykę małą i motorykę dużą. Dzieci same decydują, czy są w stanie wykonać dane
          ćwiczenie. Podczas zajęć dzieci naśladują zachowanie przedmiotów, zwierząt, a także naśladują ruchy
          wykonywane przez inne dziecko. Zabawy te dają wiele radości. Są okazją do spontanicznej aktywności,
          a także pozwalają na wyciszenie nagromadzonej energii. Kolejną metodą, której elementy pojawiają się
          w przewodnikach, jest metoda gimnastyki rytmicznej o charakterze twórczym Marii i Alfreda Kniessów.
          Została oparta na gimnastyce utanecznionej, która łączy zajęcia muzyczne i rytmiczne z wykorzysta-
          niem nietypowych przyborów, takich jak: grzechotki, łuski orzechów kokosowych, bijaki, wstążki. Naj-
          ważniejszym elementem tej metody jest ekspresja i twórczość własna dziecka. Nauczyciel może jedynie
          proponować określone ruchy, jednak to dziecko powinno podejmować własną twórczość w działaniu. 
          W przewodnikach zostały wykorzystane również elementy metody burzy mózgów Alexa Osborna. To
          jedna z metod twórczego rozwiązywania problemów. Polega na pracy w grupie. Aktywizuje i integruje
          zespół. Celem metody jest generowanie pomysłów do dalszej pracy z tematem. Z kolei Metoda Sześciu
          Myślowych Kapeluszy Edwarda de Bono jest przydatnym sposobem pracy w przypadku rozwiązywa-
          nia problemu. Każdy z sześciu kapeluszy prezentuje inny sposób myślenia. Otrzymując jeden z sześciu
          kapeluszy, narzucamy sobie obowiązek myślenia w określony sposób. Kolejną metodą, o której należy
          wspomnieć, jest metoda projektów. Jej główną cechą jest zaangażowanie wszystkich dzieci i zachęca-
          nie do aktywnego uczestniczenia w zajęciach. Nauczyciel, proponując korzystanie z metody projektów,
          jest tylko organizatorem zajęć. To dzieci w metodzie projektów są najważniejsze – one same, korzystając
          z dostępnych środków dydaktycznych i zasobów osobistych, rozwiązują problem i poszukują odpowie-
          dzi na zadany temat. Metoda projektów składa się z trzech etapów. Pierwszym etapem jest wybór te-
          matu oraz zweryfikowanie wiedzy dzieci na podany temat. Kolejnym zadaniem w pierwszym etapie jest
          pytanie o to, czego dzieci pragną się jeszcze na ten temat dowiedzieć. Nauczyciel może przeprowadzić
          ten etap projektu za pomocą siatki wiedzy i siatki pytań. Drugim etapem są działania badawcze. Dzieci
          podczas tego etapu starają się, jak najwięcej dowiedzieć, eksperymentując, podejmując wyprawy te-
          renowe czy spotkania z ekspertami. W trzecim etapie najważniejszą rolę stanowi ewaluacja. Podsumo-
          wanie wiedzy, którą dzieci zdobyły podczas trwania projektu, jest niezwykle ważne do uzmysłowienia
          sobie, jaki był cel tej metody. Na tym etapie dzieci tworzą lub podziwiają stworzone przez siebie dzieła
          w formie plakatów, filmów, książeczek czy gazetek tematycznych. 
          Oddając Państwu niniejszą publikację, mamy nadzieję, że spełni ona swoje zadanie – pomoże uczynić
          zajęcia z dziećmi wspaniałą przygodą i ułatwi zrealizowanie założeń podstawy programowej.

                                                                 Zespół autorski i redakcyjny



                                                                                     7
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14