Page 8 - 883457_K-K METO B_cz-1

Drodzy Nauczyciele
W przewodnikach metodycznych z serii Kolorowe karty zastosowaliśmy szereg rozwiązań mających na
celu podniesienie komfortu Państwa pracy. Przewodniki zostały zaprojektowane w sposób przejrzysty,
tak aby dostęp do materiałów w nich zawartych nie sprawiał trudności.
Tematyka zaproponowana w serii Kolorowe karty wynika ze specyfiki pracy w przedszkolu. W przewod-
nikach znajdą Państwo tematy związane z porami roku, świętami, uroczystościami, emocjami, sprawami
społecznymi itp. Są też propozycje dotyczące przygotowania i przeprowadzenia uroczystości, takich jak
np. Dzień Babci i Dziadka, Dzień Matki i Ojca, a także realizacji projektów edukacyjnych związanych m.in.
z zabawkami, zawodami, dziecięcym laboratorium, podróżami.
Każdy z przewodników rozpoczyna się ogólnym rozkładem materiału będącym swoistego rodzaju spi-
sem treści. Rozpoczynając pracę w kolejnym tygodniu, znajdziecie Państwo informację o tym, czego
dzieci dowiedzą się w ciągu pięciu dni zajęć oraz jakie elementy metod nauczania zostały użyte w da-
nym tygodniu.
W przewodnikach szczególny nacisk położono na rozwój kompetencji społeczno-emocjonalnych, które
stanowią jedno z najważniejszych zadań rozwojowych dziecka w wieku przedszkolnym. Dzieci codzien-
nie wypowiadają się na temat emocji, jakie odczuwają, i wskazują je na wachlarzu emocji. Natomiast
w każdy piątek w drugim tygodniu miesiąca zostały przygotowane propozycje zajęć z zakresu edukacji
emocjonalnej. Taki rozkład materiału ułatwi nauczycielowi zrealizowanie wszystkich zajęć bez koniecz-
ności rezygnowania z treści programowych. W scenariuszach wprowadzono stopniowo treści dotyczące
poszczególnych emocji – od nazw podstawowych emocji i łączenia ich z sytuacjami do emocji społecz-
nych (np. wstyd, współczucie). Zastosowano gradację trudności dostosowaną do wieku rozwojowego
oraz spiralność treści. W praktyce oznacza to, że dzieci w kolejnych latach stykają się z tymi samymi
zagadnieniami, pogłębiając i rozbudowując swoją wiedzę i swoje doświadczenia. Szczególne znacze-
nie nadano społecznemu charakterowi emocji oraz położono akcent na zasoby rówieśnicze, takie jak:
współczucie, wsparcie, współpraca. Nadrzędnym celem zajęć z zakresu edukacji społeczno-emocjo-
nalnej jest budowanie przyjaznego środowiska wychowawczego, w którym emocje są akceptowane,
panuje przyzwolenie na ich przeżywanie i wyrażanie, a inni ludzie – zarówno dzieci, jak i dorośli – są
źródłem wsparcia w trudnych chwilach. Akcent położony jest na empatię, bezpieczeństwo i zdrowe
modele zachowań. Zajęcia odbywają się w miesięcznych odstępach, dlatego wskazane jest wplatanie
zainicjowanych w podręczniku treści do codziennych zajęć. Można się odwoływać do opowiadań, ale
także powtarzać ćwiczenia, wzbogacać je o własne aktywności.
W przewodnikach uwzględniono też elementy metod z zakresu różnych aktywności. Scenariusze mu-
zyczne zawarte w przewodnikach zostały oparte na metodach najbardziej znanych twórców systemów
(metod), które przenikają treści muzyczne realizowane w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym. Jed-
nym z nich jest Émile Jaques-Dalcroze. Stworzona przez niego metoda polega na doświadczaniu i wyra-
żaniu muzyki poprzez ruch. Muzyka jest stawiana na pierwszym miejscu. Dzięki niej odbiorca może wy-
razić własne emocje. Składa się z trzech elementów: improwizacji, rytmiki, solfeżu. Jej głównym celem
są działania rozbudzające wyobraźnię, pozwalające przezwyciężyć nieśmiałość, rozwijać zdolność kon-
centracji oraz umiejętność spontanicznego, swobodnego działania. Drugim twórcą jest Carl Orff twórca
własnej metody, której celem jest rozwijanie u dzieci poczucia rytmu poprzez zabawy i ćwiczenia. Jej
głównym elementem jest gra na prostych instrumentach perkusyjnych, tworzenie muzyki oraz ruch
przy muzyce. Śpiew zazwyczaj połączony z akompaniamentem instrumentów ma na celu stworzenie
możliwości odkrywania i wyzwalania w sobie ekspresji. Instrumentarium zgodnie z założeniami Carla
Orffa zawiera instrumenty o prostej budowie nie sprawiającej dzieciom trudności. W skład instrumenta-
rium Orffa wchodzą bębenki, tamburyny, kastaniety, drewienka, pudełka akustyczne, janczary, maraka-
sy, trójkąty, talerze, dzwonki melodyczne. Metoda edukacji muzycznej Orffa stwarza równe szanse dla
wszystkich dzieci. Dzięki tej metodzie każde dziecko może poczuć się kimś wyjątkowym. Z kolei Batii
Strauss opracowała metodę, która opiera się na aktywnym słuchaniu muzyki. Wybrane utwory lub ich
fragmenty obrazowane są prostymi ruchami, gestami i krokami tanecznymi. Stanowią ciekawy element
zajęć lubiany przez dzieci, inspirując je do działania. Dodatkową atrakcję stanowią instrumenty oraz
rekwizyty, wykonane samodzielnie. Dzięki tej metodzie dzieci poznają w niewerbalny sposób elemen-
ty różnorodnych dzieł muzycznych, ich budowę, rytmikę, artykulację, dynamikę, kolorystykę. Podczas

6