Page 90 - Muzyka_podrecznik kl4
P. 90

Warszawa

         We wrześniu 1810 roku państwo Chopinowie przenieśli się na stałe do Warszawy, gdzie ojciec Fryderyka
         otrzymał posadę nauczyciela języka francuskiego. Ich mieszkanie było bardzo wyjątkowe. Gościli tu zna-
         komici artyści i uczeni, a nawet odbywały się próby orkiestry. W takiej atmosferze dojrzewał młody polski
         kompozytor, który pilnie uczył się gry na fortepianie pod okiem mamy, a później prywatnego nauczyciela
         muzyki, Wojciecha Żywnego. Wkrótce mały Fryderyk zaczął komponować polonezy, marsze i wariacje,
         a mając zaledwie 8 lat, wykonał swój pierwszy publiczny koncert, który zachwycił warszawskie środo-
         wisko artystyczne. W późniejszych latach młody Chopin zdobywał wszechstronne wykształcenie w Li-
         ceum Warszawskim, a swój talent muzyczny rozwijał w Szkole Głównej Muzyki u wybitnego profesora
         kompozycji Józefa Elsnera. Na zakończenie edukacji tak ocenił on swojego wychowanka: Szopen Friderik
         – szczególna zdolność, geniusz muzyczny.






         Po pierwszym publicznym występie Fryderyka Chopina w Paryżu, w 1832 roku, słynny kompozytor nie-
         miecki Robert Schumann tak wypowiedział się o nim: Panowie, czapki z głów, oto geniusz.





         Emigracja

         Fryderyk Chopin wyjechał z kraju, gdy miał 20 lat. Na pa-
         miątkę otrzymał od przyjaciół pucharek z grudkami rodzin-
         nej ziemi, choć wtedy nikt nie przeczuwał, że już nigdy do
         Polski nie powróci. Młody artysta dotarł do Wiednia, a po
         kilku miesiącach osiadł na stałe w Paryżu – europejskiej stoli-
         cy muzyki. Tam koncertował, udzielał lekcji gry na fortepia-
         nie i tworzył nowe kompozycje. Szybko zdobył sobie wysoką
         pozycję w świecie artystycznym jako pianista i kompozytor.
         Poznawał wybitnych pisarzy i muzyków. Był lubiany w salo-
         nowym towarzystwie, miał duże poczucie humoru i świetnie
         znał cztery języki obce – angielski, niemiecki, włoski i francu-
         ski, co umożliwiało mu doskonałą komunikację. Niestety, jego
         zdrowie stale się pogarszało, a przyczyną była nieuleczalna
         wówczas choroba – gruźlica.
         Fryderyk Chopin zmarł 17 października 1849 roku. Pocho-
         wano go na paryskim cmentarzu Père-Lachaise [czyt. per
         laszes], a zgodnie z ostatnią wolą kompozytora jego serce
         wróciło do Polski i zostało wmurowane w kościele Świętego
         Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.

                                                                             Grób Fryderyka Chopina

                                          88
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95