Page 28 - 883307_ATC_Podr_POLSKI_Kl-2_Cz_2

Wilk u dentysty

W surduciku* szarym, w surduciku czystym

przyszedł prosto z lasu raz wilk do dentysty.
„Panie doktorze, zęby mnie bolą.

Myłem je piaskiem, myłem je solą,

płukałem szałwią, spałem w okładach –

nic nie pomogło. Bolą mnie nadal.

Zrób coś z zębami, panie doktorze!”

I tu wilk wilczą paszczę otworzył.

Wilk pysk otworzył i nie zamyka!

„Trudno, niech dzieje się, co chce!

Jak mu nie ulżę, to mnie zje”.
Otarł więc czoło zroszone potem

i rzekł uprzejmie:

„Proszę na fotel”.

Znowu błysnęły wilcze zębiska,

a jeszcze większe, gdy patrzeć z bliska.

Zamknął więc oczy i szczypce ujął...

„Niech się nade mną święci zmiłują!”
Schylił się, szarpnął i w oka mgnieniu

już i po zębie, i po cierpieniu.

Wilk uśmiechnięty zszedł z fotela.

„Od dzisiaj we mnie masz przyjaciela”(…)

A gdy już za nim drzwi się zamknęły,

doktor z krawata rozluźnił przełyk.

I jeszcze tego samego dnia Nie przyjmuje się nikogo,

taką tabliczkę przybił na drzwiach: nawet psa z kulawą nogą.

* rodzaj eleganckiej męskiej marynarki
Niech tu żaden zwierz nie wchodzi,

1. Na podstawie wiersza powiedz, gdzie i dlaczego bo na serce mi to szkodzi!
wybrał się wilk. Jak czuł się lekarz przy pacjencie
i co zrobił, gdy wilk wyszedł z gabinetu?
Tadeusz Śliwiak (fragmenty)

26 U lekarza