Page 54 - 880334_PLASTYKA_podrecznik_KL-7_DRUK

52

Manieryzm i barok

W malarstwie manieryzmu, w I połowie XVI wieku, od-
twarzanie realnego świata zostało zastąpione tworze-
niem skomplikowanych kompozycji, wyrafinowanym
zestawianiem kolorów oraz przedstawianiem stylizowa-
nych postaci.
Ten kierunek w sztuce włoskiej, który pojawił się mię-
dzy renesansem a barokiem, oznaczał zmanierowa-
nie, czyli odstępstwo od klasycznych ideałów piękna,
w czym dopatrywano się upadku sztuki. Dopiero w XX
wieku, rozszerzając stopniowo pojęcie manieryzmu nie
tylko na malarstwo, ale również na rzeźbę i architekturę,
dostrzeżono w nim nowy styl z własnymi zasadami este-
tycznymi.
Jednym z najwybitniejszych malarzy te go okresu był
El Greco [czyt. el greko] (właściwie Domenikos Theoto-
kopulos, malarz hiszpański greckiego pochodzenia),
w którego twórczości kolor wydobywany przez dyna-
miczną grę światła i cienia jest głównym nośnikiem tre-
ści i ekspresji obrazu.

 El Greco Zesłanie Ducha Świętego (Pięćdziesiątnica), 1596–1600

S SCaravaggio Powołanie świętego Mateusza, 1599–1600