Page 56 - 880334_PLASTYKA_podrecznik_KL-7_DRUK

54

Dzikie bestie – fowizm

Fowizm (ok.1903–1908), kierunek zapo-
czątkowany w malarstwie francuskim, wy-
raźnie podkreślał potęgę koloru. Przeciwsta-
wiał się klasycznym zasadom w sztuce. Fo-
wiści zostali nazwani przez jednego z ów-
czesnych krytyków sztuki „dzikimi bestia-
mi” [fr. les fauves – czyt. le fow] ze względu
na żywiołowość i siłę wyrazu ich „krzyczą-
cych kolorami” płócien. Malarstwo fowizmu
to kontrastowe zestawienia czystych, pła-
skich plam barwnych, często określonych
niespokojną linią, deformacje kształtów oraz
brak tradycyjnej perspektywy i światłocie-
nia. Liderem grupy był Henri Matisse [czyt.
ąri matis] (1869–1954), który podkreślał, że
kolor w obrazie wyraża ekspresję i dobie-
rany jest instynktownie, niekoniecznie od-
zwierciedlając naturę. Przykładem realiza-
cji powyższych założeń jest wybitny Portret
S SHenri Matisse Portret Pani M. z zieloną pręgą, 1905
Czyste kolory, mocno nasycone, ekspresyjny kontur i rytmy barwne pani M. z zieloną pręgą. Zielone ulice i czer-
stanowią bogactwo środków malarskiej wypowiedzi wone drzewa malował André Derain [czyt.
ądre derę]. Jego kolorowe płótna uderzają
siłą i beztroską radosnych barw.

S SAndre Derain Most Westminsterski, 1906