Page 90 - 880331_Muzuczny_Swiat_podrecznik_kl-7_DRUK
P. 90

Na muzykę jazzową miały wpływ wielkie indywidualności muzyczne, które w niepo-
            wtarzalny sposób kształtowały dźwięk, zachwycały techniką wykonawczą. Należeli do
            nich m.in. trębacze jazzowi Louis Armstrong [czyt. lui amstrong] i Miles Davis [czyt. majls
            dejwis], saksofoniści Charlie Parker [czyt. czarli parker] oraz Stan Getz [czyt. gec], śpiewacz-
            ki jazzowe Bessiee Mith [czyt. bessi mit], Ella Fitgerald [czyt. ella fi tdżerald], kierownicy
            słynnych orkiestr jazzowych Duke Ellington [czyt. diuk elington], Benny Goodman [czyt.
            beny gudmen], Glenn Miller.
               Czołówkę polskiego jazzu stanowią m.in. Krzysztof Komeda, Zbigniew Namysłowski, To-
            masz Stańko, Jan Ptaszyn Wróblewski, Adam Makłowicz, Michał Urbaniak, Leszek Możdżer.


















            Tomasz Stańko                                    Leszek Możdżer

        T o ciekawe!

                  W Polsce organizowanych jest wiele festiwali promujących muzykę jazzową. Wśród nich świa-
                  tową renomę zyskał Międzynarodowy Festiwal Jazz Jamboree [czyt. dżez dżembory] i War-
                  saw Summer Jazz Days [czyt. łorsoł samer dżez dejs] organizowane w Warszawie.






            big-band             –  duży zespół jazzowy (12–20 osób), złożony z czterech sekcji instrumentalnych
            blues [czyt. blus]   –  gatunek pieśni, który powstał z pieśni pracy (work songs) i pieśni spirituals
            dixieland            –  styl w muzyce jazzowej, reprezentowany przez nowoorleańskie zespoły mu-
            [czyt. diksilend]     zyczne, odmiana jazzu nowoorleańskiego
            improwizacja         –  tworzenie utworu muzycznego podczas występu, bez wcześniejszego przy-
                                  gotowania
            nowoorleański jazz  –  styl instrumentalno-wokalny w jazzie tradycyjnym, łączący elementy bluesa
                                  i ragtime’u
            ragtime              –  styl w muzyce jazzowej na przełomie XIX i XX wieku; powstał z połączenia folk-
            [czyt. ragtajm]       loru amerykańskiego i muzyki europejskiej; także specyfi czny sposób gry na
                                  fortepianie
            swing [czyt. słing]   –  styl jazzowy popularny w latach 1935–1945, także jeden z elementów muzyki
                                  jazzowej
            modern jazz          –  ogólna nazwa jazzu nowoczesnego; charakteryzuje się przewagą improwiza-
                                  cji indywidualnej, wyższą techniką gry, skłonnością do eksperymentów
            tradycyjny jazz      –  okres jazzu obejmujący lata 1910–1945, ogólna nazwa stylów wczesnego
                                  jazzu



     88
   85   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95