Page 30 - 883309_ATC_Podr_POL_Kl-2_Cz_4

Piorunochron

Pewnego majowego dnia pani nauczycielka postanowiła zorganizować

lekcje w plenerze. Dzieci miały poznać różne gatunki kwiatów

i krzewów. Niestety, na niebie pojawiły się ciemnogranatowe chmury,

a co jakiś czas było słychać odgłosy piorunów. Dzieci musiały

zrezygnować ze spaceru. Siedziały w ławkach i z zainteresowaniem

zerkały na pojawiające się zygzaki błyskawic.
– To podniebni rycerze walczą mieczami świetlnymi! – powiedział

Wojtek, który lubił opowiadania fantastyczne.

– Widziałam kiedyś, jak piorun wpadł prosto do jeziora – dodała Kasia.

– Ale dyskoteka! – zachwycała się Ania.

Tylko Piotrek nie był zainteresowany tym, co się dzieje za oknem.

Oparł głowę na ławce, zakrył uszy rękami i drżał.

– Zobaczcie, Piotrek boi się burzy! – zawołał Olek.
Pani podeszła do chłopca i zapytała, co się stało.

– Mój tata pracuje na budowie i często musi wchodzić na dach.

Dzisiaj buduje bardzo wysoki dom. Co będzie, jeśli uderzy w niego

piorun? – powiedział Piotrek.

– Nie martw się. Twój tata wie, jak się zachować w czasie burzy –

pocieszyła go Natalka.

– Na pewno się gdzieś schował, kiedy usłyszał grzmoty –

powiedziała Iwonka.

– Ja się wcale nie boję burzy! – pochwalił się Tomek, który po cichu
śmiał się z Piotrka. – W razie czego schowałbym się pod drzewem

albo zanurkował pod wodą! Tam by mnie nie dopadł żaden piorun!

– A ja słyszałam, że pioruny goniły jedną dziewczynkę i wpadły jej

do kaloszy. Nogi miała czarne jak smoła, a jej skarpetki się spaliły! –

powiedziała Beatka.

28 Czy burza bywa straszna?