Page 74 - 890693_GWK_podrecznik_kl3_cz 2_2019

68. Rozpoczynamy nowy rok

Sylwester

Moja mama często się żali, że nie ma gdzie potańczyć, chociaż tak to lubi.
Tato nastawia jej wtedy jakąś muzykę i namawia, żeby się nie krępowała.

— Możemy nawet robić za publiczność — powtarza, puszczając do mnie
oczko.
Tylko raz do roku nie żartuje sobie na ten temat, zamawia stolik

w restauracji, zakłada najlepszy garnitur i idą z mamą witać Nowy Rok.
— Będziecie znów szaleć do białego rana? — spytałem, kiedy mama

mierzyła przed lustrem długą zieloną suknię.
— Mam nadzieję. — Uśmiechnęła się i spytała: — Nie wyglądam w tym
grubo? Jak myślisz, Kajteczku?

Mama nigdy nie wygląda grubo, chociaż czasami tak jej się wydaje.
Powiedziałem więc, że moim zdaniem raczej za chudo, ale wtedy znów się

zmartwiła i przebrała zaraz w krótką czarną sukienkę, powycinaną w różnych
miejscach.
— Będzie ci zimno… — przestraszyłem się, ale ona mi przypomniała, że

będzie przecież szaleć przez całą noc.
Pomyślałem, że tatuś całkiem niepotrzebnie zamawiał ten stolik, skoro

nie będą przy nim siedzieć, ale wolałem już nic nie mówić. Spakowałem
do mojego plecaka dwie rakiety — Zielonego Smoka i Żółtego Węża,
grę Monopol, piżamę i szczoteczkę do zębów i byłem gotów przenieść się

do dziadków, którzy zaprosili mnie na sylwestra.
Przed wyjściem mama udekorowała mnie jeszcze muszką w kropki. Dobrze

że tego chłopaki nie widzieli, bo wyglądałem bardzo dziwnie.
U dziadków w dużym pokoju wisiały baloniki i serpentyny, a na stole stały
różne pyszności. Najpierw trochę sobie podjedliśmy, a potem pograliśmy

w moją grę, a jeszcze potem zaczęliśmy oglądać na wideo śmieszny film
o zwierzętach. Oczy już mi się kleiły, ale nie chciałem położyć się przed

północą.
Kiedy zegar wybił dwunastą, dziadek otworzył specjalnego szampana
dla dzieci, który smakował jak gazowany sok, i złożyliśmy sobie życzenia.

Zadzwonili też rodzice, ale rozmawialiśmy bardzo krótko, bo mama śpieszyła
się poszaleć, a ja — puścić wreszcie w ogródku moje race.

72