Page 33 - 880630_PODRECZNIK_POL-SPOL_kl2_cz1_SRODKI

Wszystkie dzieci patrzą na panią, potem na Pankracka. I myślą: „Dobrze ci
tak! Taki jesteś, to siedź teraz i patrz, jak my będziemy pisali literki...”.

A pani ma taką minę, jakby na coś czekała...

I nagle nie tylko Jacek i Wacek, ale także Basia, Wojtaszek, Ola, Stachurka...
Co? Nawet rudy Feluś i inni, cała pierwsza d – wszyscy, wszyscy wyciągają

ręce z ołówkami.

– Masz, Pankracek, masz! Pożyczymy ci!
A Pankrackowi robi się tak przykro, tak przykro, że nawet powiedzieć się

nie da: za tę gumkę różową, za papier na lokomotywę, za tamten niebieski
samochód...

Mira Jaworczakowa
Jacek, Wacek i Pankracek (fragmenty),
Wydawnictwo Nasza Księgarnia

1. Jak się zachował Pankracek, gdy dzieci w jego klasie potrzebowały koleżeńskiej przysługi?
2. Jak się czuły dzieci, kiedy Pankracek odmawiał pomocy?

3. Jak się czuł Pankracek, kiedy zapomniał ołówka? Jak wtedy postąpiły dzieci?
4. Dlaczego odwaga jest potrzebna, aby przyznać się do błędu?
5. Opowiedz o podobnych zdarzeniach, które można było zaobserwować w klasie lub na placu
zabaw.

31