Page 8 - 883924_Nasza bajka metodyka B+ cz1_s1-119

Drodzy Nauczyciele
Nasza bajka to cykl przeznaczony dla grup łączonych – dzieci 5- i 6-letnich, który doskonale sprawdzi
się również podczas pracy w oddzielnych grupach. Konstruując poszczególne scenariusze zajęć, autorki
zadbały o wspieranie całościowego rozwoju przedszkolaków będącego głównym celem wychowania
przedszkolnego. Dzielą się one z Państwem wiedzą zdobytą w czasie swojej wieloletniej pracy z dzieć-
mi. Przewodniki zostały zaprojektowane w sposób przejrzysty, tak aby dostęp do materiałów w nich
zawartych nie sprawiał trudności. Na początku każdego z przewodników zamieściliśmy ogólny rozkład
materiału będący także swoistego rodzaju spisem treści.
Tematyka proponowana w przewodnikach jest związana ze specyfiką pracy w przedszkolu. Znajdują
się tu treści związane z aktualnymi porami roku, świętami oraz projekty edukacyjne dotyczące takich
obszarów jak fantazją, karnawał, zawody czy podróże po Afryce.

W przewodnikach uwzględniono też elementy metod z zakresu różnych aktywności. Scenariusze mu-
zyczne zawarte w przewodnikach zostały oparte na metodach najbardziej znanych twórców syste-
mów (metod), które ujawniają się w treściach muzycznych realizowanych w pracy z dziećmi w wieku
przedszkolnym. Jednym z nich jest Émile Jaques-Dalcroze. Stworzona przez niego metoda polega na
doświadczaniu i wyrażaniu muzyki poprzez ruch. Muzyka jest stawiana na pierwszym miejscu. Dzięki
niej odbiorca może wyrazić własne emocje. Metoda składa się z trzech elementów: improwizacji, ryt-
miki, solfeżu. Jej głównym celem są działania rozbudzające wyobraźnię, pozwalające przezwyciężyć
nieśmiałość, rozwijać zdolność koncentracji oraz umiejętność spontanicznego, swobodnego działania.
Innym twórcą jest Carl Orff, autor metody, której celem jest rozwijanie u dzieci poczucia rytmu poprzez
zabawy i ćwiczenia. Jej główne elementy to gra na prostych instrumentach perkusyjnych, tworzenie
muzyki oraz ruch przy muzyce. Śpiew, zazwyczaj połączony z akompaniamentem instrumentów, ma
na celu stworzenie możliwości odkrywania i wyzwalania w sobie ekspresji. Instrumentarium zgodnie
z założeniami Orffa składa się z instrumentów o prostej budowie, niesprawiającej dzieciom trudności.
W skład tego instrumentarium wchodzą bębenki, tamburyny, kastaniety, drewienka, pudełka akustycz-
ne, janczary, marakasy, trójkąty, talerze, dzwonki melodyczne. Metoda Orffa stwarza równe szanse dla
wszystkich dzieci. Dzięki tej metodzie każde dziecko może poczuć się kimś wyjątkowym. Z kolei Batia
Strauss opracowała metodę, która opiera się na aktywnym słuchaniu muzyki. Wybrane utwory lub ich
fragmenty obrazowane są prostymi ruchami, gestami i krokami tanecznymi. Stanowią ciekawy, lubiany
przez dzieci element zajęć inspirujący je do działania. Dodatkową atrakcję stanowią instrumenty oraz
rekwizyty wykonane samodzielnie. Dzięki niej dzieci poznają w niewerbalny sposób elementy różno-
rodnych dzieł muzycznych, ich budowę, rytmikę, artykulację, dynamikę, kolorystykę. Podczas działań
muzycznych potrafią w swobodny sposób zamieniać się rolami. Integrują się poprzez równoczesne
stosowanie różnych form działania. Łączą taniec ze śpiewem oraz grą na instrumentach. Kolejne etapy
aktywnego poznawania utworu obejmują jego słuchanie połączone z wymyśloną przez nauczyciela
bajką lub z opowiadaniem, wprowadzenie elementów ruchu, grę na instrumentach, często wykona-
nych samodzielnie, z możliwością wykorzystania partytury (na dużych arkuszach umieszczone są znaki
graficzne odpowiadające poszczególnym instrumentom), łączenie elementów tańca, ruchów, gestów
z grą na instrumentach.

Scenariusze z zakresu zajęć ruchowych zostały oparte na elementach Metody Ruchu Rozwijającego
Weroniki Sherborne, czyli – rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i przestrzeni, dzie-
lenie tej przestrzeni z innymi oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu, a także rozwój sprawno-
ści ruchowej. Udział w zajęciach rozwija również sferę emocjonalno-społeczną. Dzieci poznają swoje
otoczenie i uczą się w nim czuć bezpiecznie, a co za tym idzie – nawiązują relacje z innymi. Początko-
we ćwiczenia koncentrują się na samym dziecku, kolejne powinny odbywać się w parach, następnie
w małych zespołach. Końcowym etapem jest praca z całą grupą. Schemat zajęć daje dziecku stabilność
i bezpieczeństwo. W scenariuszach pojawiają się również elementy metody gimnastyki twórczej Rudol-
fa Labana, określanej jako metoda inspiracji ruchowej. Laban wyodrębnił cztery wymiary ruchu: ener-
gię, przepływ, przestrzeń i czas. W tej metodzie często stosuje się muzykę, przybory, pracę z partnerem
i z całą grupą oraz różne formy aktywności ruchowej (np. pantomima, inscenizacje). Najważniejsze jest
stosowanie reguł: stopniowania trudności, wszechstronności i naprzemienności wysiłku, rozluźnienia,

6