Page 128 - Historia Klasa 5 podrecznik
        P. 128
     Sztuka w służbie Kościoła
                                            Wnętrza świątyń gotyckich miały bogate zdobienia wykonane przez
       Snycerz – rzemieślnik rzeźbiący      rzeźbiarzy, malarzy, snycerzy i złotników. Sztuka średniowieczna
       w drewnie, dawniej tworzył też       była anonimowa. Twórcy z reguły nie podpisywali swych dzieł, nie
       dzieła w kamieniu.                   znamy więc autorów większości obrazów czy rzeźb. Uważano, że
                                            wykonawca nie jest artystą, ale zwykłym rzemieślnikiem, który swoją
                                            pracą służy Bogu. On sam nie był zatem ważny, to jego dzieło krze-
                                            wiące wiarę było najbardziej istotne. Najczęstszym tematem prac
                                            malarskich i rzeźb był Bóg Ojciec, Jezus Chrystus i Matka Boża;
                                            ukazywano również sceny z życia świętych. Sztuka średniowieczna
                                            pełniła ważne funkcje dydaktyczne. W czasach, kiedy umiejęt-
                                            ność czytania i pisania nie była powszechna, za jej pomocą zapozna-
                                            wano ludzi z zasadami wiary chrześcijańskiej.
                                            Ołtarz Mariacki w Krakowie pochodzi z XV wieku. Twórcą dzieła jest norymberski
                                            rzeźbiarz Wit Stwosz. Ołtarz składa się z trzech części i przedstawia sceny z życia Marii.
       W średniowiecznej sztuce popularnym   Wnętrza budowli zdobiły freski, czyli   Romańskie kolumny z XII–XIII wieku,
       motywem była postać Madonny, czyli   malowidła ścienne wykonywane         w kościele Św. Trójcy w Strzelnie
       Matki Bożej. Na zdjęciu: Madonna     farbami na mokrym tynku. Na zdjęciu:   ukazują postacie świętych oraz ludzkie
       z Krużlowej, rzeźba z XV wieku.      fresk z kaplicy Św. Trójcy w Lublinie.  cnoty i przywary.
                                        126
     	
