Page 42 - 1530400_przyg_krasnala_radusia_opow_5l_srodki

Wiewiórka zastanawiała się przez chwilę, drapiąc się po głowie. A po-
tem zapytała:

– A wiesz, jak taki zwiastun wygląda?

– Dokładnie nie wiem, ale myślę, że pewnie jest nieduży i zielony –
powiedział Raduś z lekkim wahaniem w głosie.

– Pewnie tak. Musi być zielony, jeśli jest wiosenny. Jak chcesz, mogę ci

pomóc szukać. Razem szybciej go znajdziemy – powiedziała wiewiórka,
kiwając poważnie głową.

Po godzinie szukania krasnal siadł na pieńku pod wierzbą.

– Patrz, jakie śmieszne kotki – powiedziała Tola, wskazując na wierz-
bowe bazie.

– Ładne – potwierdził Raduś. A potem spojrzał smutno na Tolę
i westchnął:

– Ale chyba tego zwiastuna tu w lesie nie ma. Żeby chociaż jednego

udało nam się zobaczyć.
– Odpoczniemy i będziemy szukać dalej – powiedziała zdecydowanym

głosem Tola.
W lesie zieleniła się trawa, a spod resztek śniegu wystawały główki

pierwszych kwiatów. Słońce świeciło tak mocno, że Raduś co chwilę

ocierał pot z czoła.
– Słyszysz? – zapytała w pewnym momencie Tola, spoglądając w górę,

skąd słychać było cudną melodię.

– Skowronek wrócił i śpiewa nad polem – ucieszył się Raduś.
Udało im się zobaczyć jeszcze młode pąki na drzewach, dwa latające

wesoło motyle i jaskółkę.

– Ale zwiastuna jak nie było, tak nie ma – westchnęła zrezygnowana
Tola.

Wracali do domów, kiedy zobaczył ich bocian Bartek.
– Hej! Czemu macie takie smutne miny? – zapytał.

40