Page 47 - 1530400_przyg_krasnala_radusia_opow_5l_srodki

Tuż za nim z radosnymi okrzykami wyskoczyła reszta przyjaciół.
– Witajcie! – wołał wzruszony bocian, ściskając kolejno każdego z nich.

A potem wszyscy razem jedli pyszny tort orzechowy i słuchali opowie-

ści Bartka o dalekim świecie, ludziach o czarnej skórze, złotym piasku
pustyni i groźnych krokodylach.

– Zazdroszczę ci, Bartku, tych podróży. Afryka jest taka egzotyczna

i piękna – westchnęła wiewiórka Tola.
Bocian uśmiechnął się i zapytał:

– A wiecie, o czym myślę każdego dnia podczas moich wędrówek?

– O czym? – zapytał ciekawski jak zawsze Gwarek.
– O naszym lesie i o was. I każdego dnia odliczam dni do powrotu –

powiedział Bartek.
– Naprawdę? – zapytał z niedowierzaniem krasnal.

– Tak – potwierdził bocian, poważnie kiwając głową. – Świat jest pięk-

ny i ciekawy, ale to tu w Polsce, wśród przyjaciół, jest mój dom.
Krasnal Raduś rozejrzał się dookoła. Las zaczynał się zielenić i wszę-

dzie unosił się zapach wiosny. Był to zapach pierwszych kwiatów, mchu
i mokrej ziemi. W oddali słychać było śpiew skowronka. A tuż obok sie-

dzieli przyjaciele. „Tak” – pomyślał wzruszony Raduś – „Bartek ma rację,

wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej”.

45