Page 37 - 883413_K-K_METO A_cz-1

Oto ja Wrzesień, tydzień 2

II
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Części ciała.
• Głowa, ramiona – zabawa ruchowa ze śpiewem i elementami pokazywania na zasadach
zabawy tradycyjnej.
Dzieci stoją w kręgu razem z N., który śpiewa piosenkę i wskazuje odpowiednie części ciała.
Dzieci pokazują razem z N.
Głowa, ramiona,
kolana, pięty, (x3)
głowa, ramiona,
kolana, pięty,
oczy, uszy,
usta, nos.

N. dostosowuje tempo śpiewu do umiejętności opanowanych przez dzieci.
• Słuchanie wiersza.
Każdy trzylatek, mieszkaniec Ziemi,
z łatwością części ciała wymieni:
głowa spogląda w lewo lub w prawo,
ręce malują i biją brawo,
nogi biegają, dźwigają brzuch
i całe ciało wprawiają w ruch!
Oczy – niebieskie, szare, zielone,
włosy – gładziutkie albo kręcone…
Chociaż wyglądem tak się różnimy,
pięknym uśmiechem się podzielimy.
• Rozmowa na temat wiersza.
N. zadaje dzieciom pytania:
− Jakie części ciała zostały wymienione w wierszu?
− Co w wierszu robi głowa (co robią ręce, nogi)?
− Jakie oczy (włosy) mogą mieć dzieci, które mieszkają na Ziemi?
− Co łączy wszystkie dzieci na Ziemi?
• Każdy jest wyjątkowy – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające dzieci (w różnym wieku, o różnych kolorach oczu, o różnych wło-
sach, o różnych kolorach skóry), zdjęcia przedstawiające bliźnięta (o identycznym wyglą-
dzie), zdjęcia przedstawiające: arbuza, truskawki, grę planszową, piłkę.
N. rozkłada na dywanie zdjęcia dzieci i pyta: Kogo przedstawiają te zdjęcia? Czy na zdjęciach
znajduje się dwoje takich samych dzieci? N. naprowadza dzieci, by zauważyły, że każde dziecko
przedstawione na zdjęciu jest inne. Wyjaśnia, że niektóre osoby mogą mieć podobne cechy,
ale każdy jest indywidualną jednostką i nie ma dwóch takich samych osób na świecie.
Następnie N. rozkłada zdjęcia przedstawiające bliźnięta i pyta, co dzieci zauważyły. Wskazuje
na jedno z bliźniąt i wymawia jego imię (Zosia/ Bartek), następnie wskazuje drugie i podaje
jego imię (Karolina/ Mateusz). Kładzie pod pierwszym zdjęciem zdjęcia arbuza i gry planszo-
wej, a pod drugim – zdjęcie truskawek i piłki. Mówi, że Zosia (Bartek) lubi arbuzy i grę plan-
szową, a Karolina (Mateusz) lubi truskawki i grę w piłkę. Potem pyta dzieci, czy nadal uważają,
że te dzieci są takie same. Naprowadza dzieci, by doszły do wniosku, że każdy jest inny, każdy
posiada własne imię (nazwisko), które odróżnia go od innych, ma prawo lubić co innego.

35