Page 158 - 881908_ODKRYWAM_SIEBIE_A_cz_2

I. Marzanna odchodzi, III. Nie żal nam jej wcale,
a z nią groźna zima. niech ją porwie rzeka.
Słoneczko na niebie Śpieszymy się, przecież
mocniej grzać zaczyna. wiosna na nas czeka.
II. Dosyć mamy śniegu,
dosyć mrozów mamy,
dlatego do wody
marzannę wrzucamy.

• Rozmowa na temat piosenki.
N. wyjaśnia, że marzanna to zimowa panna, przyjaciółka zimy. Topiąc marzannę – żegnamy
zimę.
− Dlaczego żegnamy zimę?
• Zabawa rytmiczna Próbujemy dotknąć wiosennego słońca.
Tamburyn.
Dzieci biegają po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze
zatrzymują się, wspinają wysoko na palce, z równoczesnym wzniesieniem głowy i ramion
w górę – próbują dotknąć wiosennego słońca.
• Zabawa przy piosence (według Bożeny Formy).
Kukła marzanna.
Ustawienie: dzieci stoją na okręgu, twarzami do jego środka. Rekwizyt: marzanna – umiesz-
czona w środku koła.
Dzieci za N.:
I. Marzanna odchodzi, maszerują w miejscu,
a z nią groźna zima.
Słoneczko na niebie przechodzą do lekkiego rozkroku, ręce mają
uniesione w górę, poruszają nimi w nadgarstkach,
mocniej grzać zaczyna.
II. Dosyć mamy śniegu, wykonują tupnięcie,
dosyć mrozów mamy, wykonują tupnięcie,
dlatego do wody prawą ręką rysują w powietrzu fale,
marzannę wrzucamy. lewą ręką rysują w powietrzu fale,
III. Nie żal nam jej wcale, wykonują głową ruch przeczący,
niech ją porwie rzeka. wskazują na marzannę,
Śpieszymy się, przecież biegają w miejscu,
wiosna na nas czeka. miarowo klaszczą.

• Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Jaskółki – do gniazd!
Bębenek, obręcze.
Dzieci są jaskółkami. Naśladują lot ptaków – biegają w rytmie wystukiwanym na bęben-
ku, lekko na palcach, z równoczesnym poruszaniem ramionami, pomiędzy obręczami roz-
łożonymi na dywanie. Podczas przerwy w grze jak najszybciej zajmują miejsca w obręczach
– gniazdkach. W jednym gniazdku nie może być więcej niż trzy jaskółki.

158