Page 39 - 881230_OTO_JA_KL_3_PODR_CZ-1_HUMA

– Mądry jesteś – Marek po-
pukał w czoło Filipa – tylko za-

pomniałeś o pewnym szczególe.

O drobiazgu! Bo jeszcze trzeba
wiedzieć, który guzik do czego

służy. (...) Chcieliście oglądać, to oglądajcie – wsadził ręce do kieszeni. – Daję wam

kwadrans i wychodzimy. (...)
Ekran zamigotał słabą poświatą.

SKUTER NIEGOTOWY DO STARTU

W tym momencie przy drzwiach rozległ się głośny trzask. Jak na komendę od-
wrócili głowy. Z przerażeniem spostrzegli, że na właz nasuwają się ogromne meta-

lowe klamry i grubymi łapami obejmują go z czterech stron.
– Wpadliśmy! – westchnął Marek. – Ktoś nas zobaczył i z wieży kontrolnej wydał

polecenie zamknięcia drzwi.

– Chcą nas nastraszyć – pokiwał głową Filip. – Ale nie z nami takie numery.
– Słyszycie?! – Wiktor pochylił głowę i zmrużył oczy. – Coś wyraźnie zaczęło

szumieć, a pod stopami czuję drżenie podłogi.
Ekran VIDEORA mignął i napis uległ zmianie.

5 MINUT DO STARTU

– O rany! SKUTER był chyba przygotowany do lotu bezzałogowego! Tak! Na
pewno! Ale wpadka! – zajęczał Marek. (...)

– Marek! – zawołał Wiktor. – Tu musi być jakieś radio! Włącz! Wołaj wieżę kon-

trolną! Zawiadom, że jesteśmy tutaj. Niech nas wypuszczą! – dopadł włazu i całym
ciężarem zawisł na górnej klamrze. Klamra nawet nie drgnęła. Wtedy zaczął pięścia-

mi uderzać w obudowę drzwi, ale na próżno. Podbiegł do Filipa.

– Od samego początku miałem złe przeczucia! – krzyknął, machając rękami. –
Wszystko przez ciebie!

37