Page 10 - 881916_ODKRYWAM_SIEBIE_A+_cz_4

Po chwili przerwy N. nadal mówi i gra.
Z dnia na dzień (grzechotka)
nasionka robią się silniejsze. (tamburyn)
Powoli pod ziemią wyrasta z nich roślina.
Dzieci powoli wychodzą częściowo spod chusty (koców).
Z rośliny wyrastają małe zielone pędy.
Mają one tyle siły, (tamburyn)
że rozpychają ziemię nad sobą.
Roślina rośnie i rośnie –
jest już wspaniała! (trójkąt)

Dzieci stają wyprostowane, z rękami wyciągniętymi do góry.
• Zestaw zabaw ruchowych – nr 28 (przewodnik, cz. 4, s. 6–7).
II
Zajęcia 1. Opowieść relaksacyjna Zając, który nie ma domu.
Lampki, dwa koce, opaski na głowę.
Pomieszczenie jest przyciemnione, w kilku miejscach oświetlone lampkami. N. rozkłada dwa
koce, jeden przy drugim. Wybiera chętne dzieci do odgrywania ról zwierząt. Dzieci siadają
na kocach. N. opowiada historię, którą wybrane dzieci odgrywają odpowiednio do tekstu.
Zając szuka domu w całym świecie.
(Wybrane dziecko-zając z opaską z sylwetą zająca biega na czworakach po kocu).
Szuka i szuka, i w końcu spotyka małego jeża.
(Dziecko-zając zatrzymuje się przed dzieckiem-jeżem. Jeż gładzi zająca po plecach).
Jeż mówi do zająca:
Proszę, zostań tutaj. U mnie jest dużo miejsca.
Zając patrzy na jeża, a ponieważ nie może się do niego przytulić, żegna się z nim i dalej szuka
domu.
(Dziecko-zając znów chodzi na czworakach po kocu). Zając nie ma domu, dlatego chodzi po
świecie. (Dziecko-zając chodzi na czworakach po kocu).
Szuka i szuka, i w końcu spotyka małego dzika.
(Dziecko-zając zatrzymuje się przed dzieckiem-dzikiem. Dzik gładzi zająca po plecach).
Dzik mówi do zająca:
Proszę, zostań tutaj. U mnie jest dużo miejsca.
Zając patrzy na dzika, a ponieważ nie może się do niego przytulić, żegna się z nim i dalej
szuka domu.
(Dziecko-zając chodzi na czworakach po kocu). Zając nie ma domu, dlatego biega po świecie.
(Dziecko-zając chodzi na czworakach po kocu). Szuka i szuka, i w końcu spotyka małego zająca.
(Dziecko-zając zatrzymuje się przed drugim dzieckiem-zającem).
Mały zajączek mówi:
Proszę, zostań tutaj. U mnie jest dużo miejsca.
(Dziecko-zając gładzi drugiego zająca po plecach).
Zając patrzy na zająca i ponieważ może się do niego przytulić, zostaje u niego na zawsze.
Odtąd ma już swój dom.
(Obydwa zające przytulają się do siebie).
Tę samą historię dzieci odgrywają jeszcze dwa razy: najpierw jej bohaterem jest jeż, a póź-
niej – dzik.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Zajączki.
Dzieci-zajączki na hasło: Zajączki skaczą, skaczą po sali-łące. Gdy usłyszą: Zajączki nasłuchu-
ją, w przysiadzie, z dłońmi przy głowie (uszy), zatrzymują się w bezruchu.

10