Page 111 - 881216_polski_pod_kl6_cz_1

Hajże! Bij go!
Typki zwinnie odskoczyły przed świszczącym młyńcem, którym
otoczył się Reynevan, jeden dopadł od tyłu i wprawnym kopnięciem
pod kolano zwalił chłopca na ziemię, sam zawył i zatoczył się, chro­
niąc oczy przed paznokciami siedzącej mu na karku Doroty Faber.
Reynevan dostał lagą przez bark, skulił się pod kopniakami i razami
kijów, zobaczył, jak jeden z typów ciosem pięści obala próbującego
interweniować Żyda. A potem zobaczył czarta.
Zbiry zaczęły krzyczeć. Strasznie.
Tym, co dobrało się do zbirów, nie był, rzecz jasna, żaden czart.
Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżo­
ną kolcami obrożę. Pies zwijał się przy zbirach jak czarna błyskawica,
atakował zaś nie jak brytan, ale jak wilk. Ciął kłami i puszczał. By ciąć
drugiego. W łydki. W uda. [...] A gdy upadli, w ręce i twarze. Krzyki
kąsanych zrobiły się makabrycznie cienkie. Aż włosy podnosiło.
Rozległ się przeszywający, modulowany świst. Czarny brytan na­
tychmiast odskoczył od zbirów, siadł nieruchomo z postawionymi
uszami. Jak figura z antracytu . 22 antracyt – odmiana węgla
22
Na most wjechał jeździec. Ubrany w krótki szary płaszcz spięty kamiennego o metalicznym po-
srebrną klamrą, obcisły wams i szaperon z długim, opuszczonym łysku
23
24
na ramię ogonem. 23 wams – rodzaj kaftana noszo-
– Gdy słonko ponad wierzchołek tamtego świerka wyjrzy – prze­ nego przez mężczyzn od XVI do
mówił donośnie przybysz, prostując na siodle karego ogiera postać XVII w., usztywnionego i pod-
25
bynajmniej nie stolinową – puszczę Belzebuba waszym śladem, watowanego
26
szubrawcy. Tyle macie czasu, obwiesie. A że Belzebub jest chyży , 24 szaperon – rodzaj noszonego
27
doradzam bieg. A odradzam przerwy w biegu. dawniej nakrycia głowy
Obwiesiom nie trzeba było dwa razy powtarzać. Zemknęli w las, 25 kary – czarnej maści
kusztykając, pojękując i oglądając się strachliwie. Belzebub, jak gdy­ 26 stolinowa – olbrzymia
by wiedział, czym bardziej ich nastraszy, nie patrzył na nich, ale na
słońce i wierzchołek świerka. 27 chyży – szybki, prędki
Jeździec lekko popędził źrebca . Podjechał bliżej, z wysokości sio­ 28 źrebiec – dawniej: ogier, koń
28
dła przyjrzał się Żydowi, Dorocie Faber i Reynevanowi, który wsta­
wał właśnie, macając żebra i ocierając krew z nosa. [...]
– No, no – powiedział wreszcie. – Sytuacja klasyczna. Jak w baj­
ce. Bagienko, most, koło, tarapaty. I pomoc jak na zawołanie. Nie
przyzywaliście aby? Nie lękacie się, że wyjmę i każę podpisać cy­
rografy?
– Nie – rzekł rabbi. – Nie ta bajka.
Jeździec parsknął.
– Jestem Urban Horn – oznajmił, patrząc wciąż wprost na Rey­
nevana.

109

0717_881216_polski_kl6_cz_1_DRUK.indd 109 17.07.2019 20:09:24