Page 59 - 883498_Kolorowe Karty metodyka BB+ cz1
P. 59

Oto ja                                                Wrzesień, tydzień 2



              Zoi zrobiło się strasznie smutno i poczuła, że łzy napływają jej do oczu. Rozpłakała się i od
            razu przybiegły do niej inne zaniepokojone zwierzątka.
              – Kiedy ostatnio miałaś go w rękach? – pytał poruszony ryś Rysio. – Może razem urządzimy
            poszukiwania?
              Zwierzątka zebrały się wokół wiewiórki i naradzały się, jak jej pomóc i jak zorganizować po-
            szukiwania przytulanki. Nagle do zebranych dołączyła panda Lila.
              – Mam coś dla ciebie, Zoju! – powiedziała i wyciągnęła zza pleców… misia Wojtka.
              Wiewiórka była zachwycona! Bardzo ucieszyła się, że miś się znalazł. Poczuła wielką ulgę
            i mocno, mocno przytuliła się do niego.
              – Gdzie go znalazłaś? – zapytała Zoja.
              – Leżał na ścieżce. Musiał wypaść ci z plecaka, jak pokazywaliśmy sobie, co mamy spakowa-
            ne na piknik – powiedziała Lila.
              Zoja cieszyła się, ale było jej też trochę wstyd – zrobiło jej się głupio, że narobiła takiego zamie-
            szania. Wszyscy zamiast cieszyć się wycieczką, zaangażowali się w poszukiwanie misia Wojtka.
              – Chcę już wracać do domu! Przez te wszystkie emocje narobiłam wam tylko kłopotów – po-
            wiedziała, a łzy znowu napłynęły jej do oczu.
              Zauważyła to panda Lila, która mocno przytuliła przyjaciółkę i powiedziała:
              – Spokojnie! Wszystko dobrze się skończyło, a nic, co czujesz, nie jest złe!
          •  Rozmowa na temat opowiadania.
            N. zadaje dzieciom pytania:
             − Skąd inne zwierzęta wiedziały, że Zoja ma kłopoty?
             − Czy gdyby Zoja nie płakała i nie była przerażona, to ktoś by jej pomógł?
             − Czy lubimy, jak jest nam smutno lub jak jesteśmy przestraszeni? Czy jest to przyjemne?
             − Czy można powiedzieć, że strach i smutek są potrzebne?
             − Czy można powiedzieć, ze wszystkie emocje są potrzebne?
             − Dlaczego Lila powiedziała do Zoi, że nic, co czuje, nie jest złe?
          •  Karty pracy B, cz. 1, s. 14–15.
            Polecenia:
             − Powiedz, co czuje Zoja na pierwszym, a co na drugim obrazku.
             − Narysuj w pustych polach na każdym obrazku emotikonę odpowiadającą emocjom Zoi.
            Powiedz o emocjach, które widzisz na obrazkach. Nazwij je.
          •  Wszyscy, którzy… – ćwiczenie zamykające.
            Krzesełka.
            N. ustawia krzesełka tak, by utworzyły koło (o jedno krzesełko mniej niż jest dzieci). Dzieci
            siadają na krzesełkach, a jedna osoba stoi obok. N. mówi zdanie rozpoczynające się od
            słów, np.: Wszyscy, którzy są smutni/ są radośni. Po wypowiedzeniu zdania osoby, które czu-
            ją, że to ich dotyczy stwierdzenie, wstają i zamieniają się miejscami (razem z dzieckiem,
            które stało obok). Dziecko, dla którego brakło krzesełka, podaje nowe zdanie.
            • Zabawy swobodne według zainteresowań dzieci.
            • Zestaw  ćwiczeń  porannych  nr  1  –  rozwijanie  sprawności  ruchowej  (przewodnik,  cz.  1,
            s. 16–17).
                                               II
            Zajęcia 1. Emocje w kolorach – zajęcia plastyczne.
            • Siedzi emocja na podusi – zabawa ruchowo-naśladowcza.
            Poduszka.
            Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. N. wybiera chętne dziecko, które siada w kole na po-
            duszce. Dzieci powtarzają rymowankę Klaudii Cebuli: Siedzi emocja na podusi, jaką minę na

                                                                                    57
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64