Page 9 - 881915_ODKRYWAM_SIEBIE_A+_cz_3
P. 9

• Zabawa Cień.
           Dzieci dobierają się parami. Jedno z nich chodzi po sali, a drugie, idąc za nim, wykonuje
           takie same ruchy – jest jego cieniem.
           • Zabawa Wspólnie wstajemy i siadamy.
           Dzieci dobierają się w pary, siadają na podłodze, stawiają na niej stopy i podają sobie ręce.
           Podnoszą się wzajemnie, a potem wspólnie siadają. Potem dzieci łączą się w trójki, czwórki,
           a nawet w piątki.
           • Marsz po kole.
           Przy dźwiękach tamburynu dzieci idą na palcach, a gdy usłyszą kołatkę – na piętach.

           Zabawy na świeżym powietrzu
           • Zabawa ruchowa z elementem celowania – Celuj do koszyka.
           Koszyk, małe piłeczki.
           Dzieci podają sobie ręce i tworzą koło. N. ustawia w środku koła koszyk. Każde dziecko do-
           staje małą piłkę, którą wrzuca do koszyka. N. wspólnie z dziećmi liczy, ile piłeczek wpadło
           do koszyka.
           • Ćwiczenia słuchowe – Co słychać dokoła?
           Dzieci biegają na wyznaczonym terenie. Na sygnał N. (klaśnięcie) zatrzymują się i w ci-
           szy słuchają dźwięków, które rozbrzmiewają wokół przedszkola. Próbują określić źródło
           dźwięku i wskazać kierunek, z jakiego dobiega.
                                             III
           • Zabawa Ruchoma zabawka.
           Zabawka.
           N. bierze jedną zabawkę i, chodząc po sali, ciągnie ją powoli za sobą. Informuje dzieci, że
           porusza się tak, aby zabawka się nie przewróciła. Dzieci chodzą po sali, ciągnąc zabawkę na
           niby. (N. zwraca im uwagę, żeby od czasu do czasu rozglądały się wokół siebie, aby się z ni-
           kim nie zderzyć). Potem dzieci dobierają się parami. Jedno z nich jest zabawką, którą drugie
           dziecko ciągnie za sznurek. Dzieci-zabawki mogą się poruszać dowolnie, ale za osobą, która
           je ciągnie. Zabawę inicjuje N., który ciągnie za sobą jedną zabawkę. Potem role się zmieniają
           – N. jest zabawką, którą ciągnie dziecko. Dopiero później dzieci próbują zabawy w parach.
           • Zabawa orientacyjno-porządkowa Czujne skrzaty (opracowana przez Małgorzatę Markowską).
           Bębenek, tamburyn.
           Dzieci maszerują w szybkim tempie po obwodzie koła do rytmu wystukiwanego na bę-
           benku przez N. Gdy instrument milknie, zatrzymują się i wykonują polecenia N.:

           –  Skrzaty nasłuchują – dzieci przykładają palce dłoni do uszu i wykonują skłony tułowia
           w bok.
           –  Skrzaty obserwują – dzieci tworzą z dłoni lornetkę, przykładają ją do oczu i wykonują
           skręty tułowia w prawą i w lewą stronę.
           –  Skrzaty zobaczyły nadchodzących ludzi i chowają się w wysokiej trawie – dzieci wbiega-
           ją do środka koła, siadają w dowolnej pozycji, pochylają głowy i wznoszą proste ramiona
           w górę. Dźwięk tamburynu oznacza, że niebezpieczeństwo minęło i można wędrować da-
           lej. Dzieci maszerują po obwodzie koła w przeciwnym kierunku niż poprzednio.

           • Zabawy swobodne w wybranych kącikach.






                                                                                    9
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14