Page 117 - 882540_Super_Smyki_5-lat_B_cz_2_metodyka_A
P. 117

Co cieszy mikołaja?                                        Grudzień, tydzień 1


              – Prezenty dostarczone! Zdążyliśmy ze wszystkim. Jak się czujesz, mikołaju?
              – Czuję się… głodny – odpowiedział gość.
              – Głód to oznaka zdrowia – ucieszyła się Mela. – Zapraszam wszystkich do stołu.
              – Trzeba nakarmić renifera – powiedziała Pola. – Mam dla niego jabłka i grzyby.
              Kolacja była pyszna i mikołaj poczuł się o wiele lepiej. Nagle supersmyki zauważyły dwa pa-
            kunki pod choinką. W środku były lornetki do obserwacji ptaków, po jednej dla każdego z nich.
            Drugi pakunek okazał się prezentem dla mikołaja. Była tam nowa, ciepła czapka z pomponem
            i pięciopalczaste skarpetki.
              – Teraz na pewno się nie przeziębię! – zawołał uradowany mikołaj.
          •  Rozmowa na temat opowiadania.
            N. zadaje dzieciom pytania:
             − Co się przytrafiło mikołajowi?
             − Jak Supersmyki mu pomogły?
             − Co zaskoczyło mikołaja?
            • Czy Mikołaj jest święty? – poznawanie postaci Świętego Mikołaja.
            Zdjęcia przedstawiające św. Mikołaja (biskupa z Miry) pocięte na 6 części.
            N. dzieli dzieci na 4 grupy i wręcza każdej z nich zdjęcie przedstawiające św. Mikołaja z Miry
            pocięte na 6 części. Dzieci w grupach układają puzzle przedstawiające postać biskupa,
            a N. o nim opowiada:
            To biskup Mikołaj. Został ogłoszony świętym, ponieważ pomagał ubogim i potrzebującym, nie
            tylko dzieciom. Mikołaj żył ponad tysiąc lat temu. Troszczył się o innych i pomagał zaspokoić
            ich potrzeby. Do dziś jest wzorem oraz patronem dobra i bezinteresownej pomocy.
            • Jak wygląda św. Mikołaj – mikołajowe stroje.
            Kartki formatu A4, kredki.
            Dzieci rysują postać św. Mikołaja zgodnie ze swoim wyobrażeniem. Tworzą na dywanie lub
            na tablicy galerię mikołajów. Oglądają ją i rozmawiają na temat wykonanych prac.
            • O kim mówię? – doskonalenie umiejętności uważnego słuchania.
            Dzieci siedzą w kręgu. Chętne dziecko opisuje strój jednego z mikołajów wykonanych
            przez dzieci w poprzednim ćwiczeniu. Przekazuje opis na ucho kolejnej osobie. Kolejna
            osoba podaje go dalej. Ostatnia osoba, która usłyszy opis, wskazuje w galerii opisaną po-
            stać. Osoba, która przekazywała hasło, odpowiada, czy wskazana postać to ta, o której mó-
            wiła.
            Jeśli dzieci nie wypracowały jeszcze umiejętności uważnego słuchania rozmówcy, warto
            utworzyć mniejsze zespoły, żeby przekazany opis dotarł do 5 lub 6 osób.
            • Zaprzęg mikołaja – zabawa ruchowa.
            Skakanka, zestawy po 9 korali (1 czerwony, pozostałe w dowolnym kolorze).
            N. dzieli dzieci na dziewięcioosobowe grupy. Każda grupa otrzymuje jeden zestaw korali.
            Każde dziecko losuje jeden koral z zestawu. Osoba, która wylosowała czerwony koral, zo-
            staje Rudolfem. Pozostałe dzieci są innymi reniferami z zaprzęgu. Rudolf staje jako pierw-
            szy i chwyta za plecami skakankę, a pozostałe renifery ustawiają się parami za nim. Jedna
            osoba z pary trzyma skakankę prawą ręką (w ten sposób cztery pary są otoczone skakanką
            trzymaną przez Rudolfa). Na dowolny sygnał N. (np. klaśnięcie) zaprzęgi przemieszczają się
            po sali, śpiewając dwukrotnie piosenkę na melodię Jingle Bells:
            Dzyń, dzyń, dzyń,
            stuk i puk,
            ktoś pędzi saniami.
            To mikołaj, to mikołaj,
            jedzie z prezentami.


                                                                                  115
   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122