Page 38 - 883429_Kolorowe Karty metodyka A+ cz1

Wrzesień, tydzień 2 Oto ja

nie poda lusterko chętnemu dziecku i ono też będzie mogło opowiedzieć coś o sobie. N.
może naprowadzać dzieci przez zadawanie pytań: Czy jesteś wesoły? Czy mieszkasz w mie-
ście? W co lubisz się bawić? Co lubisz jeść? Jaki jest twój ulubiony kolor? Czy masz ulubioną
zabawkę? Jaką bajkę najbardziej lubisz? Zabawa trwa do momentu, gdy wszystkie chętne
dzieci opowiedzą coś o sobie.
• Słuchanie wiersza.

Chętnie chodzę do przedszkola!
Tyle rzeczy zrobić umiem:
skaczę, biegam i rysuję…
Wszystko przecież już rozumiem!
Nosek mam – nim wącham kwiatki.
Usta mam, by pięknie śpiewać.
Dzięki uszom wszystko słyszę!
Dzięki oczom widzę drzewa!
Dzięki rękom wszystko robię.
Dzięki nogom w piłkę gram.
Świat poznaję dookoła,
bo już cztery lata mam!

• Rozmowa na temat wiersza.
N. zadaje dzieciom pytania:
− Co umie zrobić przedszkolak przedstawiony w wierszu?
− Jakie części ciała zostały wymienione w wierszu?
− Do czego są one potrzebne?
− Ile lat ma przedszkolak z wiersza?
− Po ile lat macie wy?
• Mój portret – rozwijanie sprawności manualnej.
Kartki z narysowanym konturem postaci, kredki.
N. prosi dzieci o narysowanie swoich portretów. Dzieci podczas rysowania zwracają uwagę
na kolor włosów oraz (czy są krótkie, długie, proste, kręcone), kolor oczu, ubiór, jego kolo-
rystykę. Po zakończonej pracy N. prosi, by dzieci powiedziały, dzięki czemu możliwe było
narysowanie portretów. (Dzięki temu, że dzieci mają ręce, oczy i wyobraźnię).
• Kto tak jak ja… – zabawa integracyjna.
Portrety wykonane w poprzednim ćwiczeniu.
Dzieci spacerują po sali z portretami w rękach. N. wybiera dziecko, które przygląda się swo-
jemu rysunkowi, i pyta: Kto tak jak ja ma ciemne włosy? Dzieci oglądają swoje portrety, jeśli
uważają, że też mają ciemne włosy – ustawiają się za wybranym dzieckiem. Gdy już wszyst-
kie ciemnowłose dzieci się ustawią, dzieci znów spacerują po sali, a N. wybiera dziecko,
które zada kolejne pytanie.
• Strzał do bramki – zabawa ruchowa.
Materac, 2 piłki.
N. dzieli dzieci na dwie grupy, które ustawiają się w dwóch rzędach. Dzieci z obu grup na
przemian kopią piłkę, celując do bramki (materaca). Komu uda się trafić, odchodzi na bok,
jeśli nie trafi – wraca na koniec rzędu. Zabawa trwa dotąd, aż wszystkie dzieci strzelą gola.
Po zakończonej zabawie N. pyta dzieci, dzięki czemu udało im się strzelić gola.

36