Page 38 - 884492_metodykaAA+_okazowa

N. prosi dzieci, aby wybrały sobie zabawki i przywitały się z nimi (np.: Witaj, jestem Adaś),
następnie zabrały je na spacer (marsz przy tamburynie), potem w trakcie spaceru kołysały,
przytulały zabawki, przekładały je z ręki do ręki, podnosiły do góry, opuszczały w dół itp.
Po zakończonej zabawie dzieci odkładają zabawki do kącików tematycznych wskazanych
przez N.

N. zaprasza wszystkie dzieci do wspólnej zabawy, wypowiadając rymowankę:
Złapmy się za rączki, zróbmy duże koło,
będziemy się wszyscy bawić wesoło.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło.
• Zabawa tradycyjna – pląs Kółko graniaste (s. 30).

N. zaprasza dzieci do kręgu, wypowiadając rymowankę:
Za rączki się złapiemy, w kółeczku usiądziemy.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło, po czym siadają.
• Gimnastyka buzi i języka. Usprawnianie aparatu artykulacyjnego (s. 28).
• Zabawa paluszkowa Powitanie Małgorzaty Patoki. (s. 28).
• Zestaw ćwiczeń porannych Emocje i uczucia (s. 28).

II część dnia

AKTYWNOŚĆ PLASTYCZNO-TECHNICZNA
Malowanie farbami sylwety misia. Rozmowa na temat poszanowania zabawek.
Kształtowanie wyobraźni i twórczego myślenia.
N. zaprasza dzieci do kręgu, wypowiadając rymowankę:
Za rączki się złapiemy, w kółeczku usiądziemy.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło, po czym siadają.
• Wprowadzenie. Słuchanie opowiadania Zabawki Jasia Małgorzaty Patoki.
N. zaprasza dzieci do uważnego słuchania, mówiąc:
Zapraszamy króla ciszy, niech nas teraz nikt nie słyszy.
N. odczytuje opowiadanie.
Jaś był chłopcem, który miał mnóstwo zabawek. Jego pokój był pełen najnowszych modeli
samochodzików, robotów i klocków. Każda wizyta w sklepie kończyła się zakupem kolejnej
zabawki. Niestety, mimo że Jaś kochał swoje zabawki, nie umiał ich szanować. Po zabawie zo-
stawiał je porozrzucane na podłodze, we wszystkich kątach pokoju. Rodzice wiele razy przypo-
minali mu o pilnowaniu porządku, ale bez skutku. Chłopiec zbyt gwałtownie bawił się swoim
zabawkami, co często kończyło się ich zepsuciem lub zniszczeniem.
Pewnego dnia Jaś zauważył, że jego zabawki zniknęły. Początkowo myślał, że to żart jego
siostry, ale po przeszukaniu całego domu musiał przyznać, że rzeczywiście ich nie ma. Wieczo-
rem wydawało mu się, że usłyszał cichy szept zza firanki. „Nie szanowałeś nas, więc postanowi-
łyśmy odejść”. Zrozpaczony przypomniał sobie, ile radości dawały mu zabawki, i obiecał sobie,
że jeśli je odzyska, będzie o nie dbał.
Przez kolejne dni Jaś codziennie sprzątał swój pokój, układał książki i dbał o porządek. Ro-
dzice zauważyli zmianę, ale o nic nie pytali.
Pewnego wieczoru na półce w pokoju Jasia pojawiło się kilka ulubionych zabawek chłopca.
Gdy Jaś je zobaczył, już wiedział, że zabawki mu przebaczyły.
Chłopiec zrozumiał, jak ważne jest szanowanie zabawek. Dbał o swoje zabawki, a jego ko-
lekcja znów się powiększała. Już nigdy nie pozwolił, by zabawki czuły się niekochane.

44