Page 156 - 882469_Supersmyki metodyka cz1 B 5-latek
P. 156

Październik, tydzień 3                      W co się bawi z nami jesienny wiatr?


          To ważne, aby w zabawach oddechowych zadbać o prawidłową postawę dziecka – pro-
           ste plecy zapewniające przestrzeń dla przepony, uniesioną brodę (bez pochylania głowy
           w kierunku mostka).
           • Słuchanie wiersza Doroty Gellner Deszcz.
           Deszcz otworzył pod chmurami          deszczowe kokardy, deszczowe balony
           mokrą skrzynkę ze skarbami.           spadają na dachy, na złote balkony.
           I już lecą na dół z góry              Siadają na wieżach, lądują w kominach,
           mokrych skarbów całe fury:            a my się cieszymy, że padać zaczyna!
         •  Rozmowa na temat wiersza.
           N. zadaje pytania dzieciom:
           − O czym opowiada wiersz?
           − Jakie skarby są wymienione w wierszu?
           − Co dzieje się ze skarbami?
           • Skąd wieje? – zabawa orientacyjno-porządkowa.
           Nagranie dowolnej muzyki tanecznej.
           N. ustala wraz z dziećmi dwa dźwięki – dźwięk wiatru (huuu…) i szum ulicy (szsz…). Dzieci
           zamykają oczy. Osoba, którą N. dotknie w ramię, zostaje wiatrem, osoba dotknięta w głowę
           – zostaje poszukiwaczem. Wszystkie dzieci otwierają oczy i gdy gra muzyka, przemieszcza-
           ją się swobodnie po sali. Podczas przerwy w muzyce wybrane dziecko naśladuje dźwięk
           wiatru, a pozostałe dzieci równocześnie naśladują szum ulicy. Zadaniem poszukiwacza jest
           ustalić, skąd wieje wiatr – czyli które dziecko naśladuje dźwięk wiatru.
           • Ćwiczenia poranne – zestaw nr 7.
         •  Rozgrzewka.
           Dzieci ustawiają się w rozsypce, na polecenie N.:
           −   liczą 1, 2, … 14 itd. wykonując pajacyki,
           −   przykucają. N. odlicza od 10 do 0. Dzieci z każdym liczebnikiem powoli wstają, aby na
             końcu wyskoczyć w górę jak rakieta.
         •  Skoczny pajacyk – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
           Dzieci ustawiają się na obwodzie koła. N. wypowiada słowa rymowanki Małgorzaty Mar-
           kowskiej, a dzieci wykonują zadania ruchowe.
                                            Dzieci:
           Jestem skoczny pajacyk.          wykonują trzy podskoki,
           Mam czerwony kubraczek,          dotykają tułowia rękami,
           dwa rękawy szerokie,             wyciągają ramiona w bok,
           dwa buciki wysokie               wskazują na stopy,
           i czapeczkę do nieba.            wznoszą ramiona, dłonie trzymają
                                            złączone nad głowami, wykonują trzy tupnięcia,
           Muzykę włączyć trzeba.           kładą ręce na biodrach.
         •  Taniec pajacyków – zabawa ruchowa.
           Nagranie dowolnej muzyki tanecznej.
           Dzieci są pajacykami. Poruszają się po całej sali, naśladując dowolne ruchy taneczne. Gdy
           muzyka cichnie, zatrzymują się i ustawiają przodem do N., który powtarza słowa rymowan-
           ki:  Jestem skoczny pajacyk… Dzieci wykonują wcześniej pokazane ruchy.
           Pajacyki dobierają się w pary, stają naprzeciwko siebie, kłaniają się, chwytają za ręce, tańczą
           w kółeczkach w prawą i w lewą stronę. Pajacyki w siadzie skrzyżnym wykonują taniec ra-
           mionami, poruszając nimi w dowolny sposób. Następnie w leżeniu tyłem wykonują taniec
           nóg i ramion. Zmęczone zabawą, odpoczywają – leżą na plecach, wsłuchują się w muzykę.


        154
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161