Page 124 - 882540_Super_Smyki_5-lat_B_cz_2_metodyka_A

Grudzień, tydzień 1 Co cieszy mikołaja?

Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 7 (metodą Rudolfa Labana).
Nagrania: wersji instrumentalnej dowolnej piosenki, dowolnej piosenki, melodii w różnych
rejestrach (trzy stopnie), utworu Fryderyka Chopina Preludium A-dur, op. 28 nr 7.
• Rozciąganie ciała – wyczucie własnego ciała.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wersji instrumentalnej dowolnej piosenki, według
własnej inwencji twórczej. Gdy muzyka milknie, zatrzymują się, a następnie wykonują ćwi-
czenia wskazanymi przez N. częściami ciała:
− ćwiczą głowę i szyję – wykonują skłony, skręty, krążenia,
− ćwiczą tułów – wykonują skłony, opady, skręty, krążenia,
− ćwiczą ramiona i dłonie – wykonują wymachy, wznosy, krążenia ramion i dłoni, ruchy pal-
ców, klaskanie,
− ćwiczą nogi i stopy – wykonują podskoki, wspięcia, wymachy, tupanie.
Gdy dzieci usłyszą dźwięki piosenki, powracają do indywidualnej improwizacji ruchowej.
• Przygotowania do zimy – wyczucie siły (ciężaru).
Dzieci naśladują rąbanie drzewa siekierą, następnie przewracanie go na ziemię mocnym
pchnięciem – wykonują mocne i szybkie ruchy. Naśladują chwytanie za gałęzie, przeciąga-
nie ściętych drzew, toczenie pni drzew – wykonują mocne i wolne ruchy. Naśladują zrywa-
nie liści ze ściętych drzew – wykonują lekkie i szybkie ruchy. Naśladują podrzucanie zebra-
nych liści do góry i ich opadanie na ziemię – wykonują lekkie i wolne ruchy.
• Podmuch wiatru – wyczucie ciężaru ciała i przestrzeni.
Silny podmuch wiatru powoduje spadanie śniegu z drzew – dzieci podskakują w górę
w szybkim tempie, przechodzą do przysiadu. Wiatr unosi z ziemi płatki śniegu do góry –
z przysiadu dzieci wykonują szybkie przejście do stania. Płatki śniegu fruwają w powietrzu
i powoli opadają – dzieci poruszają się w różnych kierunkach sali: na palcach, na lekko
ugiętych kolanach, przechodzą do leżenia. Dzieci biegają, wyciągają ramiona jak najwyżej
i jak najdalej – łapią opadające płatki śniegu. Przeskakują przez zaspy śniegu i ścięte drze-
wa (po całej sali). Odpoczywają w różnych pozycjach, zajmując jak najwięcej miejsca – po-
woli robią „aniołka” na śniegu; zajmując jak najmniej miejsca – chowają się pod choinkami.
• Wirujący taniec płatków śniegu – umiejętność współdziałania z grupą.
Płatki śniegu fruwają w powietrzu – dzieci tańczą przy nagraniu dowolnej piosenki. Gdy
muzyka milknie, tworzą łańcuch z płatków śniegu – łapią się za ręce, formują duże koło;
przy nagraniu piosenki – poruszają się po jego obwodzie krokiem odstawno-dostawnym.
Podczas krótkiej przerwy w odtwarzaniu piosenki rozbiegają się po sali, by kontynuować
indywidualny taniec płatków śniegów.
• Szukanie zguby – wyczucie przestrzeni i czasu.
Dzieci pogubiły w lesie ulubione maskotki, więc rozpoczynają poszukiwania – chodzą, bie-
gają w różnych kierunkach po sali, przyjmują pozycje na czworakach, w leżeniu, w klęku,
wykonują skłony tułowia – szukają w śniegu, w zaspach, zaglądają pod choinki.
• Płatki śniegu – wyczucie płynności ruchu i ciężaru.
Improwizacja ruchowa przy wersji instrumentalnej dowolnej piosenki. Improwizacja ru-
chowa do muzyki melodii w różnych rejestrach (trzy stopnie). Dzieci naśladują lekki lot
płatków śniegu i ciężkie rzuty kulkami ze śniegu.
• Roztańczone przedszkole – wyczucie płynności ruchu, przestrzeni i czasu.
Dzieci tańczą w rytmie wersji instrumentalnej dowolnej piosenki na zmianę – zajmując jak
największą przestrzeń wokół siebie (po całej sali) i przestrzeń jak najmniejszą (np. w miej-
scu).

122