Page 43 - 882551_Super_Smyki_6-lat_B+_cz_1
P. 43

Jak być superbezpiecznym?                                  Wrzesień, tydzień 2


             − Co przydarzyło się Bartkowi?
             − Jak to wydarzenie wpłynęło na zachowanie Kuby?
            • Regulamin superbezpieczeństwa – praca grupowa.
            Tablica demonstracyjna nr 18, duży kar-
            ton, pisak, farby.
          •  Oglądanie obrazków znajdujących się na ta-
            blicy. Opowiadanie, co się na nich znajduje.
             − Obejrzyj  obrazki.  Nazwij  miejsca,  w  któ-
            rych przebywają dzieci.
             − Opowiedz, co robią dzieci w ogrodzie
            przedszkolnym.
             − Które dzieci bawią się bezpiecznie? Co robią?
             − Które dzieci bawią się niebezpiecznie? Co
            robią?
             − Co takie zachowanie może spowodować?
             − O czym jeszcze należy pamiętać, aby zaba-
            wa na placu zabaw była przyjemna i bezpieczna?
             − Opowiedz, co robią dzieci w sali. Które zachowania według ciebie są bezpieczne, a które
            niebezpieczne?
             − Jak należy się zachowywać, aby zabawa i nauka w przedszkolu była bezpieczna?
          •  Wspólne ustalenie zasad, jakie będą obowiązywały w przedszkolu, aby zabawa była bez-
            pieczna.
            Dzieci mówią, jak należy się prawidłowo zachowywać, a N. zapisuje hasła na dużym kartonie.
            Propozycja haseł do regulaminu superbezpieczeństwa:
            1. Nie biegamy po sali.
            2. Nie popychamy kolegów i koleżanek.
            3. Podnosimy z podłogi zabawki, którymi się nie bawimy.
            4. Wycieramy po sobie wodę z podłogi/ ławki.
            Dzieci akceptują regulamin swoją pieczątką – odciskiem palca maczanego w farbie.
            • Uważaj, zabawka! – zabawa ruchowa.
            Dzieci chodzą swobodnie po sali. Na hasło Uważaj, zabawka! zatrzymują się, robią duży
            krok, naśladując przechodzenie przez zabawkę leżącą na podłodze.
            Zajęcia 2. Analiza i synteza na poziomie głoski.
            • Wprowadzenie pojęcia głoska.
            N. wyjaśnia, że nasza mowa składa się z połączonych pojedynczych dźwięków, np.: d, o, m.
            Pojedyncze dźwięki, które w połączeniu z innymi tworzą słowa, to głoski.
            • Określanie pierwszej głoski w nazwach obrazków pokazywanych przez N.
            Obrazki.
            N. pokazuje obrazki. Początkowo sam, a potem wraz z dziećmi, określa pierwszą głoskę
            w nazwach tych obrazków. Np.: aparat (a), okno (o), igła (i), ule (u), ekran (e).
            • Rozwiązywanie zagadek obrazkowych.
            Pudełko, obrazki, których nazwy mają prostą budowę fonetyczną (np. worek, woda, taca,
            tata, lody, loki, okno, obraz).
            Dzieci siedzą w kręgu. N. umieszcza w pudełku różne obrazki. Dzieci po kolei wyciągają po
            jednym obrazku, nie pokazując go pozostałym, i podają do N. N. wymienia kolejne głoski
            z nazwy obrazka, a dzieci podają pełną nazwę. Jeśli prawidłowo odgadną, co jest na obraz-
            ku, dziecko pokazuje obrazek.


                                                                                    41
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48