Page 67 - 882551_Super_Smyki_6-lat_B+_cz_1

Jakie są moje supermoce? Wrzesień, tydzień 3

3. By być zawsze w dobrej formie,
lubię gimnastykę,
a więc z wielką pasją,
z wielką chęcią zawsze ćwiczę.
Tak się co dzień świetnie czuję,
tak mi jest wesoło,
że mam tak wysportowane, sprawne ciało.

Ref.: Więc dbam o swoje ciało…

• Rozmowa na temat piosenki.
− O czym jest ta piosenka?
− Kto potrafi wymienić części ciała, o których śpiewaliśmy?
− Jakie zadania wykonują nasze części ciała? (N. wymienia je kolejno, a dzieci odpowiadają).
− W jaki sposób należy dbać o nasze części ciała, żeby sprawnie działały?
• Rozmowa na temat budowy piosenki.
− Ile zwrotek ma piosenka?
− Ile razy jest śpiewany refren?
• Części ciała – reagowanie na ustalone sygnały.
Nagranie piosenki Moje ciało, odtwarzacz CD, szablony części ciała (dłoń, stopa, głowa,
ucho, nos, brzuch) przymocowane do patyczków, bębenek.
Dzieci przechodzą do pozycji leżącej w dowolnych miejscach na środku sali. Słychać nagra-
nie piosenki Moje ciało. Wybrane dziecko trzyma w ręce szablon dłoni na patyku. Podczas
trwania muzyki maszeruje między dziećmi. Dotykając kolejnych dzieci szablonem dłoni,
„budzi” je do wspólnej zabawy. Dzieci wstają, podają sobie ręce i tworzą koło. Poruszają się
w rytm muzyki. Podczas przerwy w muzyce N. podnosi dowolny szablon wybranej części
ciała, a wtedy dzieci wskazują tę część ciała u siebie. Zabawę powtarzamy kilka razy, wybie-
rając za każdym razem inne dziecko prowadzące. N. stara się wykorzystać podczas zabawy
wszystkie szablony części ciała.
• Nauka refrenu na zasadzie echa muzycznego, osłuchanie z pierwszą zwrotką.
N. śpiewa kolejne fragmenty refrenu piosenki. Wskazane dzieci – najpierw indywidualnie,
następnie wszystkie razem – powtarzają za nim. Następnie N. śpiewa dzieciom zwrotkę
piosenki.
• Płuca – praca plastyczna.
Wyprawka, karta nr 2, woreczki foliowe, słomki, taśma klejąca.
Przed przystąpieniem do pracy N. wyjaśnia, że człowiek, żeby żyć i oddychać, potrzebu-
je dużo tlenu. Człowiek posiada dwa płuca: prawe i lewe, a do każdego płuca dochodzą
oskrzela. N. mówi:
Żeby sprawdzić, jak oddychamy, połóżcie dłoń na klatce piersiowej. Pod naszymi rękami, we-
wnątrz (w środku) znajdują się płuca i oskrzela, dzięki którym możemy oddychać. Żeby to było
możliwe, potrzebne są także: nos (wskażcie nos), jama ustna (otwórzcie usta), gardło, krtań
i tchawica (dotknijcie szyi). Wciągnijcie powietrze nosem. Teraz powietrze przechodzi przez
nos, gardło, krtań i tchawicę, dochodząc do oskrzeli i płuc. Otwórzcie usta i zróbcie, proszę,
wydech. Zróbcie wdech i wydech powietrza kilka razy, cały czas trzymając dłoń na klatce
piersiowej. Pewnie zauważyliście, że przy wdechu nasza klatka piersiowa podnosi się, a przy
wydechu – opada.
Na końcu N. wyjaśnia, że to, co wydychamy, nosi nazwę dwutlenek węgla.

65