Page 42 - 883461_K_K_METO_A+_i_B_cz_1

Wrzesień, tydzień 2 Oto ja

− Do czego są one potrzebne?
− Ile lat ma przedszkolak z wiersza?
− Po ile lat macie wy?
• Mój portret – rozwijanie sprawności manualnej.
Kartki z narysowanym konturem postaci, kredki.
N. prosi dzieci o narysowanie swoich portretów. Dzieci podczas rysowania zwracają uwagę
na kolor włosów oraz (czy są krótkie, długie, proste, kręcone), kolor oczu, ubiór, jego kolo-
rystykę. Po zakończonej pracy N. prosi, by dzieci powiedziały, dzięki czemu możliwe było
narysowanie portretów. (Dzięki temu, że dzieci mają ręce, oczy i wyobraźnię).
• Kto tak jak ja…? – zabawa integracyjna.
Portrety wykonane w poprzednim ćwiczeniu.
Dzieci spacerują po sali z portretami w rękach. N. wybiera dziecko, które przygląda się swo-
jemu rysunkowi, i pyta: Kto tak jak ja ma ciemne włosy? Dzieci oglądają swoje portrety, jeśli
uważają, że też mają ciemne włosy – ustawiają się za wybranym dzieckiem. Gdy już wszyst-
kie ciemnowłose dzieci się ustawią, dzieci znów spacerują po sali, a N. wybiera dziecko,
które zada kolejne pytanie.
• Ulubione zajęcie – zabawa plastyczna.
Kartki formatu A4, kredki.
Dzieci rysują co lubią robić najbardziej.
• Karty pracy B, cz. 1, s. 9.
Polecenia:
− Powiedz, jakie sylaby słyszysz na początku nazw zdjęć. Powiedz, jakie wypowiedzenie
otrzymałeś.
− Powiedz, jakie zwierzęta, jakie owoce i jakie zabawki lubią Paweł i Ala. Uzupełnij puste pola
własnymi rysunkami.
• Gorące kafle – zabawa ruchowa.
Taśma, tamburyn.
N. wyznacza za pomocą taśmy obszar, na którym muszą zmieścić się wszystkie dzieci. N.
gra na tamburynie, a dzieci stoją w wyznaczonym miejscu. Gdy przestanie grać, zadaniem
dzieci jest jak najszybsze opuszczenie gorących kafli, czyli obszaru na którym stoją. Po
chwili N. ponownie zaczyna grać na tamburynie, a dzieci, którym nie udało się uciec z kafli,
odchodzą na bok.
Zabawy swobodne według zainteresowań dzieci.
Zajęcia 2. Nasze imiona – zabawa dydaktyczna.
• Kto jest wyższy? – rozwijanie umiejętności szacowania.
Taśma w dwóch kolorach.
Dzieci dobierają się w pary. N. zaprasza pierwszą parę, by podeszła do drzwi. Prosi, by
pierwsza osoba z pary stanęła przy drzwiach. Mierzy jej wzrost, przykleja taśmę w odpo-
wiednim miejscu. Następnie mierzy wzrost drugiej osoby i przykleja taśmę w innym kolo-
rze na drzwiach. Zadaje pytanie: Jak myślicie, kto jest wyższy? Dzieci podają swoje propo-
zycje. N. weryfikuje odpowiedzi. Tak samo postępuje z kolejnymi parami. Gdy wszystkie
dzieci zostaną zmierzone, pyta: Jak myślicie, kiedy łatwo jest oszacować, że ktoś jest wyższy,
a ktoś niższy? (Gdy jest duża różnica pomiędzy wzrostem dzieci).
• Imiona – zabawa tematyczna.
N. prosi dzieci, by zastanowiły się, jaką czynność chcą wykonać, wypowiadając swoje imię,
np.: klaszcząc, tupiąc, podskakując, wykonując pajacyki. Dzieci ustawiają się w kole. N. stoi
w środku koła i kręcąc się dookoła wskazuje dzieci, które płynnie mówią swoje imię, wyko-
nując wybraną przez siebie czynność.
40