Page 125 - 881908_ODKRYWAM_SIEBIE_A_cz_2

chali razem ich radosnego świergotu, ćwierkań, treli…
Pan od wiolonczeli nawet nie musiał pytać, bo gdy tylko skończyli grać, cała grupa orzekła
zgodnie, że to WIOSNA.
Adam słuchał jak zaczarowany. Muzyka prowadziła go po nagrzanych słońcem łąkach lata,
po szumiących deszczem ścieżkach jesieni, wprost na polany otulone puszystą pierzynką zimy.
Jak cudownie było zamknąć oczy i zagłębić się w mięciutki biały puch.
Gdy wybrzmiał ostatni dźwięk i pani podniosła dłonie gotowe do braw, wiolonczelista po-
łożył palec na ustach i wzrokiem wskazał na Adama, który – pochrapując cicho – wędrował
właśnie przez bajkowy zimowy las.
Uśmiechnięty od ucha do ucha kwartet smyczkowy na paluszkach opuścił salę, a Adam wę-
drował, wędrował, wędrował…
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co odbyło się w przedszkolu?
− Jakie instrumenty poznały dzieci?
− Dlaczego utwór pana Vivaldiego, który grali muzycy, nosi nazwę Cztery pory roku?
− Co przydarzyło się Adamowi?
• Tablica demonstracyjna nr 47.
Słuchanie historyjki opowiadanej
przez N. – na temat historii hejna-
łu krakowskiego.
• Dowolny taniec przy nagraniu
fragmentu utworu Antonia Vival-
diego Cztery pory roku. Wiosna.
Nagranie utworu.
Dzieci poruszają się w dowolny spo-
sób przy muzyce. (Można dać im do
rąk paski bibuły).
Zabawy na świeżym powietrzu 47
47
• Ćwiczenia dużych grup mięśnio-
wych Kto wyżej sięgnie?
Dzieci stoją w rozsypce, w wyznaczonym terenie. Stają na palcach, ręce wznoszą ku górze.
Sięgają rękami jak najwyżej, następnie wykonują przysiad, rękami obejmują kolana, głowę
opuszczają nisko.
• Zabawa ruchowa z elementem podskoku Dzwoneczek dzwoni.
Dzwoneczek zawieszony na wstążce.
Dzieci ustawiają się w szeregu przed N., który trzyma mały dzwonek zawieszony na koloro-
wej wstążce. Kolejno podskakują i próbują dotknąć ręką dzwoneczka tak, aby zadzwonił.
III
• Zabawa artykulacyjna Pełno dźwięków, na podstawie rymowanki Małgorzaty Skrobacz.
Dzieci powtarzają za N. słowa dźwiękonaśladowcze.
Pełno dźwięków jest dokoła, kurczę piszczy: pi, pi, pi,
wrona – kra, kra, kra, kra, woła. a pies groźnie szczerzy kły: wrrr.
Wietrzyk szumi: szu, szu, szu, Stuka obcas: stuk, stuk, stuk,
krówka muczy: mu, mu, mu. dzięcioł puka: puk, puk, puk.
Deszczyk pada: kap, kap, kap, Indyk woła: gul, gul, gul,
woda chlupie: chlap, chlap, chlap. woda w rurach: bul, bul, bul.
Krzesło skrzypi: skrzyp, skrzyp, skrzyp,
zegar tyka: tik-tak, tik.
125