Page 87 - 883924_Nasza bajka metodyka B+ cz1_s1-119

Moja droga do przedszkola Wrzesień, tydzień 3

Dzieci siedzą w kręgu. Kolejno przekazują sobie dowolny przedmiot odblaskowy, np. od-
blaskowego misia, i kończą zdanie rozpoczęte przez N., np.: Co by było, gdyby… na skrzyżo-
waniu zabrakło prądu? itp.
• Odgłosy dochodzące z ulicy – zagadki słuchowe.
Obrazki przedstawiające pojazdy uprzywilejowane: samochód policyjny, karetkę pogoto-
wia, wóz strażacki; nagranie sygnałów: wozu strażackiego, wozu policyjnego, karetki pogo-
towia, gwizdka policjanta; odtwarzacz CD.
N. włącza nagrania sygnałów. Dzieci słuchają, ale nie podają rozwiązań. N. wybiera kolejno
dzieci, które głośno mówią rozwiązania. Następnie wybierają obrazki i przyczepiają je do
tablicy w kolejności, jakiej słyszały odgłosy.
• Pokaz i wyeksponowanie numerów alarmowych.
Kartoniki z numerami: 997, 998, 999, 112.
N. zadaje dzieciom pytania:
− W jakich sytuacjach dzwonimy na policję, po straż pożarną?
− Kiedy dzwonimy na pogotowie? Jaki numer wtedy wybieramy?
− Do kogo możemy jeszcze zadzwonić w trudnej dla nas sytuacji?
− Czy któreś z was było w sytuacji, gdy była potrzebna pomoc?
Dzieci swobodnie wypowiadają się na podany temat.
N. wyjaśnia pojęcie pojazdy specjalistyczne (uprzywilejowane). Następnie zapoznaje dzieci
z numerami alarmowymi, pokazując kartoniki z numerami: 997, 998, 999. Dzieci powtarza-
ją je za N. Wybrane dzieci przyczepiają kartoniki z numerami na tablicy przy odpowiednich
pojazdach.
N. pokazuje dzieciom kartonik z numerem 112 i informuje, że jest to europejski numer alar-
mowy. Dzieci powtarzają numer. Następnie N. mówi, że pod numer 112 można zadzwonić,
gdy potrzebna jest jakakolwiek pomoc, to znaczy we wszystkich sytuacjach zagrażających
zdrowiu, życiu i bezpieczeństwu. Kartonik z numerem 112 zawiesza na tablicy nad wszyst-
kimi numerami.
• Umiem wezwać pomoc – scenki dramowe.
Dwa telefony komórkowe, obrazki przedstawiające groźne sytuacje, telefony zabawki.
Dzieci siedzą w zespołach. N. ustawia stolik, kładzie na nim 2 telefony komórkowe. Pokazu-
je dzieciom, jak wybrać poszczególne numery.
Liderzy zespołów otrzymują od N. po jednym obrazku. N. prosi, aby dzieci naradziły się
wspólnie i odegrały scenkę związaną z udzieleniem pomocy w sytuacji przedstawionej na
obrazku. Dzieci rozdzielają między siebie role: osoby poszkodowanej, osoby niosącej po-
moc, osoby wzywającej pomoc przez telefon, dyspozytora odbierającego telefon. W razie
potrzeby N. pomaga ustalić szczegóły odegrania scenki, sugeruje, by np. wydać okrzyk: Na
pomoc! lub Ratunku!. Dzieci w poszczególnych zespołach prezentują scenkę przedstawia-
jącą wzywanie pomocy – odpowiednio policjanta, strażaka, lekarza. Dzwonią też pod ogól-
ny numer alarmowy 112. N. zwraca uwagę na informacje, które dziecko musi podać: imię
i nazwisko, miejsce, w którym zdarzył się wypadek, krótki opis sytuacji. Wyjaśnia, że osoba
wzywająca straż pożarną nie może pierwsza odłożyć słuchawki. Musi do końca uważnie
słuchać instrukcji dyspozytora. Po prezentacji dzieci przedstawiają właściwy sposób zacho-
wania się w tych sytuacjach. Dzielą się wrażeniami.
• Utwórz numer – zabawa ruchowa.
Taśma samoprzylepna, duże sylwety cyfr z numerów alarmowych: 997, 998, 999, 112; na-
granie skocznej melodii, odtwarzacz CD.
N. dzieli dzieci na dwie grupy. Dzieciom z pierwszej grupy przykleja, za pomocą taśmy sa-
moprzylepnej, z przodu do ubrań duże sylwety cyfr z numerów alarmowych. Dzieci poru-

85