Page 28 - 884492_metodykaAA+_okazowa

N. lekko ściska jego dłoń, uśmiecha się do niego. Prosi je, by uścisnęło dłoń koledze/ ko-
leżance i uśmiechnęło się do niego/ niej. Zabawa trwa do momentu, aż wszystkie dzieci
przywitają kolegów/ koleżanki.
• Nauka drugiej zwrotki piosenki Przepraszam, dziękuję.
Nagranie piosenki Przepraszam, dziękuję, odtwarzacz CD.
N. prowadzi zabawę logorytmiczną. Rytmicznie, z klaskaniem, wypowiada sylabami tekst
drugiej zwrotki piosenki. Dzieci powtarzają.
Pa–mię–tać za–wsze mu–sisz, że mlas–kać nie wy–pa–da,
gdy o–biad sma–czny jesz, dob–rze o tym wiesz.
Następnie N. śpiewa drugą zwrotkę, a dzieci bezdźwięcznie (poruszają ustami) śpiewają
razem z nim. Stopniowo włączają się do wspólnego śpiewania.

N. zaprasza dzieci do kręgu, wypowiadając rymowankę:
Za rączki się złapiemy, w kółeczku usiądziemy.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło, po czym siadają.
• Zabawa paluszkowa Powitanie Małgorzaty Patoki (s. 28).
• Gimnastyka buzi i języka. Usprawnianie aparatu artykulacyjnego (s. 28).
• Zestaw ćwiczeń porannych Emocje i uczucia (s. 28).

II część dnia
AKTYWNOŚĆ POZNAWCZA
Wdrażanie do wypowiadania się na określony temat. Rozmowa o emocjach, jakie
przeżywają dzieci, na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Skąd się biorą na-
sze humorki? Małgorzaty Patoki.
N. zaprasza dzieci do kręgu, wypowiadając rymowankę:
Za rączki się złapiemy, w kółeczku usiądziemy.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło, po czym siadają.
• Wprowadzenie. Uważne słuchanie opowiadania.
N. zaprasza dzieci do uważnego słuchania, mówiąc:
Zapraszamy króla ciszy, niech nas teraz nikt nie słyszy. opowiadanie
N. odczytuje opowiadanie. Wcześniej prosi dzieci, aby zapamiętały, o czym rozmawiały
dzieci, skąd się bierze radość, a skąd się bierze złość.
Dzieci bawiły się na przedszkolnym placu zabaw. Nagle Zosia zaczęła się śmiać.
– Dlaczego się śmiejesz, Zosiu? Jam myślisz, skąd się bierze dobry humor? – spytał Antoś.
Zosia usiadła na huśtawce i zaczęła myśleć.
– Czasem z tego, co widzimy, a czasem z tego, co czujemy – powiedziała.
W tym momencie do Zosi i Antosia dołączył Jasio, który miał smutną minkę.
– Jeśli nie mam humoru, to co wtedy? Dlaczego czasem czuję się smutny? – zapytał.
– Humor może się zmieniać. Czasem jest nam wesoło, a czasem smutno. To normalne – po-
wiedział Antoś.
– A wiesz, Jasiu, że nawet jak jesteśmy smutni, to potem możemy być bardzo weseli i szczę-
śliwi – powiedziała Zosia.
– Naprawdę? Jak to działa? – zapytał zaciekawiony Jaś.– Na przykład… Kiedy się smuci-
my, możemy porozmawiać z kimś, kto nas pocieszy. Możemy też pobawić się w coś, co lubimy,
i wtedy znów się uśmiechamy – wyjaśniła Zosia.
– A ja myślę, że dobry humor bierze się też z przygód. Kiedy robimy coś fajnego, na przykład
budujemy zamek z piasku, czujemy radość – dodał Antoś.

34