Page 25 - 884493_metodykaBB+_okazowa

• Wprowadzenie – pogadanka na temat dźwięków.
N. opowiada dzieciom o dźwiękach. Dźwięk to coś, co słyszymy. Wyobraźcie sobie, że macie
instrument muzyczny, na przykład gitarę. Kiedy szarpiecie struny, one zaczynają drgać, a te drga-
nia wytwarzają dźwięk, który możemy usłyszeć. Ale dźwięki powstają nie tylko w instrumentach!
Kiedy mówicie, wasze struny głosowe również drgają, co pozwala wam wydawać różne dźwię-
ki. Dźwięk może być różny – głośny lub cichy, wysoki lub niski. To zależy od tego, jak szybko coś
wibruje. Szybkie wibracje wywołują wysokie dźwięki, a wolne – dźwięki niskie. A czy wiecie, że
dźwięk potrzebuje czegoś, żeby się rozprzestrzeniać? Tak, to powietrze! Dźwięk podróżuje przez
powietrze, a my możemy go usłyszeć, gdy dotrze do naszych uszu. Pamiętajcie, że każdy dźwięk,
który wydajemy, to małe wibracje, które sprawiają, że świat jest pełen dźwięków i muzyki!
• Ćwiczenia skupienia i percepcji słuchowej Dźwięki
wokół nas. Zagadki muzyczne Odgłosy.
Nagrania odgłosów z kuchni, ulicy i lasu.
Skąd pochodzą te dźwięki? kuchnia ulica las
N. odtwarza odgłosy z kuchni (krojenia cebuli, obierania marchewki, mycia naczyń, pracu-
jących sprzętów: miksera, kuchenki mikrofalowej), z ulicy, z lasu. Dzieci odgadują i podają,
skąd pochodzi dźwięk.
Co to za dźwięki?
N. chodzi po sali, przekłada książki, szeleści papierem, otwiera szafkę, upuszcza długopis,
kasztany, klocki, kartkę. Dzieci odgadują i nazywają źródło dźwięku. Odpowiadają na py-
tanie, co wydaje dźwięki głośne, a co ciche.
• Ćwiczenie Mój głos. Badanie własnych możliwości głosowych.
N. prezentuje ćwiczenie, a potem prosi, aby dzieci go naśladowały (bezgłośne mówienie
przez samo poruszanie ustami, szept, mowa, śpiew, krzyk, naśladowanie innych głosów,
np. zwierząt).
• Rozmowa na temat możliwości głosowych dzieci. Swobodne wypowiedzi dzieci na
temat tego, jak potrafią użyć swojego głosu.
Dzieci swobodnie się wypowiadają. Mogą prezentować jednocześnie swoje możliwości głosowe.
• Zabawa słuchowa Powtórz głośno – powtórz cicho – powtórz szeptem.
N. podaje rytm i tempo. Zaczyna od wypowiadania sylab powoli, donośnie, potem zmienia
tempo i natężenie głosu, przechodząc od mówienia głośnego do szeptu.
po– po– po– po– po–mi–do–ry
pa– pa– pa– pa– pa–ra–so–le
ba– ba– ba– ba– ba–lo–ni–ki
bo– bo– bo– bo– bo–ba–sy, bo–che–nek, bo–cia– ny
• Utrwalenie piosenki Jak się masz? – śpiew grupowy (s. 14).
• Zabawa twórcza w tworzenie dźwięków z wykorzystaniem przedmiotów
z najbliższego otoczenia.
Przedmioty z najbliższego otoczenia: klocki, balony, sweter lub bluza z zamkiem błyska-
wicznym.
N. zachęca dzieci, aby wytworzyły jeden dźwięk przez uderzenie klockiem o klocek, na-
dmuchiwanie balonu i spuszczanie z niego powietrza, rozsuwanie i zasuwanie zamka bły-
skawicznego itp.
• Pogadanka z dziećmi na temat dźwięków.
N. pyta: Skąd się biorą dźwięki? Kiedy powstają dźwięki? Jakie mogą być dźwięki? Jakie dźwię-
ki lubicie i dlaczego? Jakich dźwięków nie lubicie i dlaczego? Czy wszyscy lubimy takie same
dźwięki? Co to jest cisza? Dlaczego potrzebujemy ciszy?
Dzieci formułują odpowiedzi. N. koryguje ich wypowiedzi, zwracając uwagę na odpowia-
danie pełnymi zdaniami.

31