Page 103 - 882928_ATC_MET_Kl-1_Cz-1

6. Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu – zapoznanie z celami w języku ucznia. P.Z., cz. 1, s. 34;
Ć.Z., cz. 1, s. 40.
N. przedstawia U. cele w języku ucznia.
− Wiem, kiedy należy używać wielkiej litery w zdaniu.
− Czytam zdania, piszę je po śladzie i przepisuję najładniej, jak potrafię.
• Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu (podręcznik, s. 34).
− Przeczytaj wypowiedzenia: To mama. To tata. Ile ich jest?
N. przypomina U. znaki, które kończą wypowiedzenia, a U. zauważają, że są dwie kropki.
N. wprowadza zasadę ortograficzną: Zdanie zawsze rozpoczyna wyraz, który jest zapisany
wielką literą. Prosi U., aby wskazali te wyrazy.
− Napisz wypowiedzenia: To mama. To tata.
Każdy U. pisze wypowiedzenia w zeszycie. N. zwraca uwagę na poprawność ortograficzną
napisanego tekstu, kształt liter i łączenia. Każdy U. poprawia ewentualne błędy.
• Wykonanie zadania 4 z ćwiczeń.
− Przeczytaj zdania. Napisz je po śladzie. Przepisz zdania i uzupełnij zaproponowanymi przez
ciebie obrazkami.
7. Poznanie pojęcia para – zapoznanie z celem w języku ucznia. P.Z., cz. 1, s. 34.
N. przedstawia U. cel w języku ucznia.
− Wiem, co to są rymy, i podaję przykłady własnych rymów.
• Wykonanie zadania 2.
− Nazwij zdjęcia w każdej ramce. Wypowiedz te nazwy parami. Co zauważasz?
N. uzupełnia wypowiedź informacją: Rymy to powtórzenie jednakowych lub podobnych
układów brzmieniowych w zakończeniach wyrazów. Często mają taką samą ostatnią sylabę.
− Zaproponuj parę rymujących się słów.
Chętni U. wypowiadają wybraną z podręcznika parę rymów (kotki – wrotki, lupa – zupa,
karty – narty, mata – łata, sowa – głowa, lew – zlew).
− Podaj przykłady własnych rymów. (Dodatkowo dla chętnych U).
8. Zabawy matematyczne – utrwalenie pojęcia para – zapoznanie z celem w języku ucznia.
N. przedstawia U. cel w języku ucznia.
− Wiem, co to jest para, i ustawiam się w dwuszeregu.
U. stoją na dywanie. Chętni U. wykonują polecenia i odpowiadają na pytania N.:
− Ustawcie się parami. Ile par jest w twojej klasie?
− Dobierzcie się w parę – chłopiec z dziewczynką. Kogo jest więcej: chłopców czy dziewczynek?
Kogo jest mniej? Jak to sprawdzisz?
− Ustawcie się w szeregu i odliczcie do dwóch. Zapamiętajcie swoje numery.
Jedynki tworzą krąg i łapią się za ręce. To samo robią dwójki. N. zadaje pytanie: W którym
kręgu jest więcej dzieci? Jak to sprawdzić bez liczenia?
U. powinni odpowiedzieć, że jedynka powinna wziąć za rękę do pary dwójkę.
− Jaka liczba jest bohaterką dzisiejszego dnia?
Chętni U. odpowiadają na pytania.
9. Kształtowanie pojęcia liczby 2 – zapoznanie z celami w języku ucznia. P.M., cz. 1, s. 18.
N. przedstawia U. cele w języku ucznia.
− Wyszukuję liczbę 2 w przyrodzie i opisuję drugi element w szeregu.
− Liczę elementy – kolejno i po dwa.
• Wykonanie zadań 1–6.
− Co wokół nas zawsze występuje parami, czyli po dwa?
− Popatrz na zdjęcie dzieci. Powiedz, według jakiej zasady zostały ustawione. W co jest ubrana
druga osoba?
− Co można powiedzieć o drugim dziecku od prawej strony?
− Policz buty. Licz po dwa.
101