Page 196 - 882928_ATC_MET_Kl-1_Cz-1
P. 196
Dzieci
2 ti ti ta ti ti ta ti ti ta ti ti ta
4 Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï
Je - den wiatr – w po - lu wiał, dru - gi wiatr – w sa - dzie grał,
Ostinato > > >
2 >
4 Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï
D. ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti
Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï
ci - chu - teń - ko, le - ciu - teń - ko, li - ście pieś - cił i sze - leś - cił…
O. > > > >
Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï Ï
4. Zabawa dydaktyczna – utrwalenie krótszych i dłuższych wartości w metrum dwu-
dzielnym.
N. prosi U., aby uważnie słuchali i przypomnieli sobie z poprzednich zajęć, ile krótszych
wartości rytmicznych trzeba zagrać, żeby brzmiały tak długo jak jedna dłuższa wartość.
Następnie powtarza z poprzedniej zabawy (p. 3) schemat rytmiczny z ostinato i jedno-
cześnie recytuje: Cichuteńko, leciuteńko, liście pieścił i szeleścił. Chętni U. odpowiadają, że
na jedną zagraną dłuższą wartość ta przypadają dwie krótsze wartości ti. Każdy U. ma
dwie pałeczki (chińskie albo do dzwonków chromatycznych). Wszyscy U. rytmizują wy-
brany fragment.
5. Zabawa dydaktyczna – tworzenie prostych rytmów w metrum parzystym na dwa.
Każdy U. ma przed sobą kartoniki oznaczone nazwami wartości rytmicznych ti oraz ta
i dwie pałeczki chińskie. N. prosi U., aby w jednym szeregu położyli obok siebie dwa kar-
toniki z sylabą ta. Następnie, aby każdy U. ułożył pod pierwszym szeregiem drugi, ale tym
razem wykorzystał kartoniki z sylabami ti (pamiętając, że jednej wartości rytmicznej ta
odpowiadają dwie krótsze wartości rytmiczne ti). N. zadaje U. pytanie: Ile ułożyliście kar-
toników z sylabami rytmicznymi ti? (4). Następnie N. prosi, aby każdy U. położył pionowo
pałeczkę na końcu każdego szeregu i powtórzył wzór (dwa razy).
ta ta ta ta ta ta
ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti ti
Po ułożeniu chętni U. odczytują wzór rytmiczny z jednoczesnym klaskaniem w dłonie.
6. Zabawa rytmiczna – rytmizowanie tekstu w metrum parzystym na dwa, w ruchu.
U. dobierają się w pary. N. prezentuje w parze z wybranym U. schemat rytmiczny. Każdy U.
w parze uderza obiema dłońmi o własne uda dwa razy (ti, ti), a następnie uderza dłońmi
o dłonie U. z pary jeden raz (ta). Jednocześnie recytuje fragment wiersza: Jeden wiatr –
w polu wiał, drugi wiatr – w sadzie grał. Na słowa: cichuteńko, leciuteńko, liście pieścił i szele-
ścił U. zmieniają pary. Czynności są powtarzane tak długo, aż każdy U. z każdym wykona
schemat w parze.
194
