Page 218 - 882928_ATC_MET_Kl-1_Cz-1

EDUKACJA MUZYCZNA

Temat zajęć: O szyby dzwoni jesienny deszcz

Punkty z podstawy
Rodzaj Treści programowe programowej
edukacji
z 14.02.2017 r.
muzyczna − rytmizowanie tekstów w metrum dwudzielnym, VIII (1.2, 1.4, 2.1, 3.1,
w różnych grupach rytmicznych, 3.2, 4.1, 4.3, 4.5, 5.2)
− granie na instrumentach perkusyjnych, pojęcia forte
i piano.

Wpis do dziennika: Ćwiczenia rytmiczne – utrwalanie metrum dwudzielnego w różnych gru-
pach rytmicznych, z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych.
Cele szczegółowe
Uczeń:
− rytmizuje teksty w metrum dwudzielnym, w połączeniu z efektami perkusyjnymi, oraz
realizuje ruchem treść muzyczną utworu,
− tworzy proste schematy rytmiczne w metrum dwudzielnym i wie, co oznaczają pojęcia
forte oraz piano.
Pytanie kluczowe: Kiedy dźwięk jest forte, a kiedy piano?

Rozwijane kompetencje kluczowe: 1, 3, 5.

Metody pracy: krakowska koncepcja wychowania muzycznego (elementy), organizowanie i roz-
wijanie zbiorowych i indywidualnych działań muzycznych ucznia, ćwiczenia praktyczne, pokaz.

Środki dydaktyczne: instrumenty perkusyjne, nagranie dowolnej polki wybranej przez N., po
dwie pałeczki chińskie (dla każdego U.) (albo pałeczki do dzwonków chromatycznych), schema-
ty rytmiczne w formie multimedialnej, muzyczna karta pracy (dla każdego U.) (Muzyka – karta
pracy nr 6).

Przebieg zajęć
1. Rozpoczęcie zajęć.
N. uderza trzy razy w trójkąt albo wykorzystuje inny instrument perkusyjny, aby zwrócić
uwagę U.
2. Zabawa dydaktyczna – dźwięki ciche i głośne – zapoznanie z celem w języku ucznia.
N. przedstawia U. cel w języku ucznia.
− Uważnie wysłucham dźwięków i powiem, które dźwięki są głośne, a które ciche.
N. prezentuje U. dźwięki, jakie wydają instrumenty perkusyjne: talerze, trójkąt, marakas,
dzwoneczki. Zadaje U. pytania:
− Który instrument brzmi najgłośniej?
− Który instrument brzmi najciszej?
Następnie wybiera klawesy. Uderza bardzo lekko, a następnie coraz mocniej. Chętni U.
określają dynamikę brzmienia dźwięku (od bardzo cichego do bardzo głośnego). N. po-
wtarza ćwiczenie, ale uderza bardzo mocno, a następnie coraz lżej. Chętni U. mówią, że
na początku było bardzo głośno, a potem coraz ciszej. Następnie N. wraz z U. klaszcze
rytmicznie. W trakcie zabawy zmienia dynamikę (klaszcze cicho, głośniej, coraz głośniej,
bardzo głośno, ciszej, cicho).

216