Page 63 - 882928_ATC_MET_Kl-1_Cz-1

2. Burza mózgów.
N. prezentuje na tablicy napis WAKACJE. Chętni U. podają swoje skojarzenia z nim zwią-
zane, a N. zapisuje je na tablicy (np. Wakacje to czas wolny od szkoły i obowiązków, czas
odpoczynku). Chętni U., wspierani przez N., ustnie tworzą klasową definicję wyrazu.
• Szukanie odpowiedzi na pytanie kluczowe.
N. dzieli U. na kilkuosobowe zespoły. U. w zespołach poszukują odpowiedzi na pytanie:
Po co są wakacje?
3. Swobodna rozmowa na temat obrazka. P.Z., cz. 1, s. 20–21.
Chętni uczniowie wypowiadają się na temat tego, co widzą na obrazku.
4. Rozmowa kierowana na temat ilustracji. P.Z., cz. 1, s. 20–21.
N. albo chętny U. czyta tekst znajdujący się pod ilustracją. Następnie N. zadaje pytania
(oraz dodatkowo zadanie 2 z podręcznika), a chętni U. odpowiadają na nie.
− Co może się znajdować po drugiej stronie pocztówki?
− Kto pisał o swoich wakacjach?
− Powiedz, jak Ola spędziła wakacje.
− Do kogo i w jaki sposób ma trafić pocztówka?
− Jak myślicie, po co ludzie wysyłają sobie pocztówki?
− Opowiedz, co robią osoby przedstawione na obrazku.
− Jak myślicie, dlaczego chłopiec na obrazku woła: „O!”?
5. Zabawa Listonosz.
U. siedzą w kręgu. N. wybiera jednego U., który będzie listonoszem, i wręcza mu kartkę
pocztową. Listonosz oddala się, a N. wybiera U., który ma otrzymać kartkę (adresata). Za-
daniem listonosza jest odnalezienie adresata przez zadawanie pytań, które muszą być
sformułowane w taki sposób, by dało się na nie odpowiedzieć tak lub nie (np.: Czy to
dziewczynka? Czy adresat ma spodnie? Czy adresat ma jasne włosy?). N. ustala liczbę pytań,
które może zadać listonosz. Gdy adresat zostanie odnaleziony, otrzymuje kartkę i sam
zostaje listonoszem. Następnego adresata wskazuje U., który był listonoszem w zakoń-
czonej rundzie.
• N., na podstawie zabawy i pocztówki zamieszczonej w podręczniku, wprowadza pojęcia:
nadawca, adresat, oraz zapoznaje U. z zawodem listonosza.
6. Głoskę mówię i słyszę! – wprowadzenie pojęcia głoska.
N. prosi, aby U. wypowiedzieli głoskę o, przeciągając ją, a następnie kilka razy krótko. Na-
stępnie zadaje pytanie: Co się dzieje z ciałem człowieka, gdy wypowiada o? Chętni U. wypo-
wiadają się. N. uzupełnia wypowiedzi: Gdy wypowiadasz głoskę, pojawia się dźwięk, który
słyszysz. Głoski to najmniejsze dźwięki mowy. Zapamiętaj! Głoskę mówię i słyszę. O jest samo-
głoską. Gdy wymawiasz samogłoski, słyszysz wyraźnie jeden dźwięk. Następnie N. prosi U.
o przyłożenie dłoni do szyi na wysokości krtani i wypowiadanie o, po czym mówi: Wszyst-
kie samogłoski są dźwięczne. Przy wypowiadaniu o czujesz drżenie pod dłonią.
7. Analiza i synteza sylabowa oraz głoskowa wyrazów z o. P.Z., cz. 1, s. 20–21.
N. zwraca uwagę U. na wyrazy: oko, sok, okno, i ich schematy głoskowe. U. zauważają,
że o jest oznaczone kolorem czerwonym. N. wzmacnia wypowiedź: Wszystkie samogłoski
oznaczamy kolorem czerwonym. N. prosi U., aby podane słowa wypowiadali sylabami (o-
ko), a następnie z podziałem na głoski (o-k-o). N. zwraca uwagę na poprawną wymowę
głosek, niepoprawną (o-ky-o) koryguje.
• Wykonanie zadania 1.
− Odszukaj na obrazku elementy, które w nazwach mają głoskę o.
Chętni U. nazywają elementy (np.: okulary, morze, słońce, lody, owoce, koło) i określają
miejsce o w każdym słowie (nagłos, śródgłos, wygłos). Warto przy tym zadaniu pobudzić

61