Page 77 - 882469_Supersmyki metodyka cz1 B 5-latek

Jakie są moje supermoce? Wrzesień, tydzień 3

4. Lecz na szczęście jest też śmiech, dzieci w parach podają sobie ręce od środka,
który sprawia, że ten świat jasny jest następnie pary kolejno łączą się w duże koło,
Tak się dobrze śmiać,
dobry humor wkoło siać!
Ref.: To ja, to ja, przedszkolak... z koła przechodzą w pary i wykonują ruchy
takie same jak po pierwszej zwrotce.
• Kolorowe chusty – wykorzystanie rekwizytu podczas zabawy.
Kolorowe szyfonowe chusty, nagranie spokojnej melodii, odtwarzacz CD.
N. wręcza każdemu dziecku szyfonową chustę i ustawia dzieci w parach. Jedno dziecko
z pary kładzie się na plecach – zamyka oczy, wsłuchując się w odtwarzaną melodię. Drugie
dziecko trzyma w rękach chustę i, przykrywając różne części ciała drugiego dziecka, wpro-
wadza je w stan wyciszenia. N. może udzielić dziecku z chustą wskazówek, np.: poprowadź
chustę wolnym, płynnym ruchem przez głowę, szyję. Podczas zabawy następuje zamiana ról.
Zabawę powtarzamy kilka razy.
• Chusty i piłeczki – ćwiczenie skupienia uwagi podczas działania.
Duża chusta w kształcie prostokąta, małe chusty, kolorowe piłeczki, nagranie. muzyki
o zróżnicowanym rytmie, odtwarzacz CD
Dzieci dobierają się w pary. Przechodzą do siadu skrzyżnego. Każda para trzyma za rogi
małą chustę. Na jej środku znajduje się piłeczka. Dzieci delikatnie unoszą chustę i poruszają
nią płynnie w rytmie muzyki. Starają się, żeby piłeczka nie spadła z chusty.
• Głowa, ramiona, kolana, pięty – zabawa ruchowa (przewodnik, s. 72).
Zajęcia 2. Słuchanie opowiadania Moniki Sobkowiak W krainie emocji.
• Słuchanie opowiadania.
W sekretnym miejscu, którego nie znajdzie się na żadnej mapie, znajduje się niesamowita
kraina zwana Królestwem Emocji. Królestwem rządzi król Serce wraz z małżonką Empatią.
W królestwie spotkasz Radość, Złość, Strach i Smutek i wiele, wiele innych emocji. To miejsce,
w którym najważniejszą zasadą jest równowaga – wszystkie emocje są równie ważne i każda
z nich jest mile widziana w królestwie.
Pewnej nocy, gdy wszystkie emocje smacznie spały, nad królestwem zaczęły zbierać się
ciemne chmury. Kłębiły się na niebie jak stado czarnych owiec. Gęstniały, aż w końcu, o świ-
cie, niebo zostało pokryte płaszczem chmur czarnych i gęstych jak smoła. Nawet najmniejszy
promień słońca nie miał szans przedostać się do królestwa i zapadła w nim wielka ciemność.
To jednak nie koniec kłopotów! Wszyscy mieszkańcy krainy, poza parą królewską, zupełnie nie
pamiętali swoich imion. Ciemność nie pozwalała królowi i królowej rozpoznawać ich twarzy.
– Kim jesteś? – spytał król Serce osobę, z którą zderzył się w ciemnościach.
– Nie pamiętam swojego imienia! – zawołała emocja. – Rety, zupełnie nie mogę go sobie
przypomnieć… – dodała strapiona i zaniosła się głośnym płaczem.
Królowa Empatia uścisnęła ją i dodała pocieszająco:
– Strapiony głos, łzy płynące po policzku… Jestem pewna, że to… (dzieci próbują samo-
dzielnie udzielić odpowiedzi) Smutek!
Dziurka maleńka jak główka od szpilki pojawiła się na niebie, przepuszczając pierwszy pro-
mień słońca, który oświetlił twarz płaczącego mieszkańca królestwa. Królowa miała rację! To
był Smutek. Postanowiła więc wraz z królem odczarować pozostałe emocje, przypominając im
ich imiona.
– Czy ja słyszę tupanie i darcie kartki na strzępy? Wdech i wydech? Ktoś tu się próbuje uspo-
koić – to na pewno… (dzieci próbują samodzielnie udzielić odpowiedzi) Złość!
Kolejny promień słońca rozświetlił krainę, oświetlając czerwonego ze złości złośnika.

75