Page 51 - 883461_K_K_METO_A+_i_B_cz_1

Oto ja Wrzesień, tydzień 2

• Różne figury – rozwijanie koncentracji i wyobraźni (elementy metody Émile’a Jaques’a-
-Dalcroze’a).
Nagranie piosenki Każdy jest trochę inny, odtwarzacz CD.
Dzieci maszerują po sali. Podczas przerwy w muzyce każde dziecko przybiera wymyśloną
przez siebie pozę, pozostając w niej przez kilka sekund. Kiedy N. ponownie odtwarza mu-
zykę, dzieci wracają do marszu. Podczas powtórzenia zabawy wymyślają inne pozy.
• W różnym tempie – ćwiczenie artykulacyjne.
Nagranie piosenki Każdy jest trochę inny, odtwarzacz CD, małe obręcze.
N. rozkłada na środku sali małe obręcze, dla każdego dziecka jedna. Dzieci w rytmie piosen-
ki maszerują między obręczami. Podczas przerwy w muzyce zajmują miejsca obok najbli-
żej leżących obręczy. N., miarowo klaszcząc, wypowiada dowolną samogłoskę – najpierw
w wolnym tempie, a następnie w coraz szybszym. Zadanie powtarza wspólnie z dziećmi.
Zabawy swobodne według zainteresowań dzieci.

Zajęcia 2. Nasze zainteresowania – ćwiczenia ułatwiające orientację w otoczeniu
z uwzględnieniem różnych przedmiotów.
• Moje zainteresowania – rozwijanie mowy.
Zdjęcia przedstawiające: mikrofon, hulajnogę, rower, grę planszową, książkę, samochód,
dinozaura, piłkarza, klocki, teleskop, baletnicę, domek dla lalek; biała kartka.
Dzieci siedzą w kole. N. układa zdjęcia w środku koła i prosi chętne dziecko o wejście do
środka. Dziecko wskazuje na zdjęcie, które dotyczy jego zainteresowań. Jeśli żadne ze
zdjęć nie opisuje tego, czym się interesuje, wskazuje na białą kartkę. Dziecko opowiada
o swoich zainteresowaniach, N. w razie potrzeby pomaga dziecku pytaniami. Zabawa trwa
do momentu, aż wszystkie chętne dzieci opowiedzą o swoich zainteresowaniach.
• Wieża bez łączeń – rozwijanie sprawności manualnej.
Klocki.
Dzieci układają z klocków jak najwyższą wieżę, ale w taki sposób, by nie łączyć klocków ze
sobą, a jedynie układać je jeden na drugim, wykorzystując boki klocków.
• Odtwórz wieżę – rozwijanie orientacji przestrzennej.
Klocki.
Dzieci łączą się w pary. Jedna z osób w parze rozpoczyna budowlę – kładzie jeden klocek,
kolejna osoba z pary dokłada kolejny klocek. Dzieci w parach, naprzemiennie budują wieżę.
Gdy uznają, że jest ona ukończona, N. prosi, by ułożyły kolejną wieżę o takim samym kształcie.
Sprawdza poprawność wykonania zadania, by pary miały dwie identyczne budowle.
• Wieża, ja i otoczenie – rozwijanie orientacji w otoczeniu.
Klocki, krzesełka.
Dzieci budują niewielkie wieże składające się z dwóch–trzech klocków. Siadają na krzeseł-
kach w dowolnym miejscu w sali. Trzymają zbudowane wieże w rękach. N. prosi dzieci, by
położyły wieże za krzesełkami, a same stanęły z przodu krzesełek. Prosi, by dzieci obejrzały
się za siebie. Dzieci biorą do ręki wieże i stają przed krzesełkami. N. mówi: Zróbcie dwa kroki
do przodu i w tym miejscu zostawcie swoje wieże. Zróbcie krok w bok. Podejdźcie do mnie du-
żymi krokami, licząc, ile ich zrobiliście.
• Karty pracy B, cz. 1, s. 12.
Polecenie:
− Popatrz na kolorowe kody umieszczone na dole strony. Odszukaj w naklejkach zdjęcia
przedstawiające to, czym się interesują dzieci. Naklej je obok odpowiednich kodów.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer wokół przedszkola – wsłuchiwanie się w odgłosy otoczenia.
49