Page 119 - 881915_ODKRYWAM_SIEBIE_A+_cz_3

Zestaw zabaw ruchowych – nr 26.
Gazety, tamburyn.
• Zabawa Omiń kałuże.
Dzieci rozkładają na podłodze gazety-kałuże. Biegają po sali, starając się nie wejść w kałuże.
Na sygnał N. (dźwięki tamburynu) zatrzymują się przy swoich gazetach.
• Zabawa Po kamieniach przez rzekę.
Dzieci ustawiają się po jednej stronie sali. Przed nimi, na podłodze, są rozłożone gazety-
-kamienie. Dzieci przeprawiają się przez rzekę. Przechodzą na drugą stronę sali, stąpając po
gazetach-kamieniach.
• Zabawa Uwaga!
Dzieci chodzą powoli po sali, trzymają rozłożone gazety przed twarzami i starają się nie
zderzyć z innymi dziećmi. Gdy to nastąpi, wznoszą ramiona z gazetami w górę, wykonują
skłon tułowia w przód i mówią: Przepraszam.
• Zabawa Ukłoń się po japońsku.
Dzieci w siadzie klęcznym, trzymają rozłożone gazety w dłoniach nad głowami, ramiona
mają wyprostowane. Wykonują ukłon japoński, pozostawiają gazety na podłodze, i wracają
do pozycji wyjściowej. Przy kolejnym ukłonie podnoszą gazety z podłogi i przenoszą obu-
rącz nad głowy.
• Zabawa Obserwatorzy.
Dzieci w siadzie skrzyżnym. Robią w gazetach dwa otwory tak, by można było przez nie
patrzeć. Przykładają gazety do twarzy i obserwują otoczenie. Rozglądają się na lewo, na
prawo, w górę, w dół, wykonując skłony tułowia w przód i w tył, skręty w prawo i w lewo.
• Marsz dookoła sali przy nagraniu wybranej piosenki.
II
Zajęcia 1. Zabawa relaksująca W środku leży kamień.
Obręcze, liście, trawa, papierowe kwiaty, kamienie, bębenek, wełniane nitki.
Przygotowanie: Wszystkie materiały są w zasięgu rąk dzieci − umieszczone w obręczach.
Przebieg: Dzieci ustawiają się w ścisłym kole, ręce trzymają za plecami. N. wkłada jednemu
dziecku do ręki kamyk. Dziecko bada go za pomocą dotyku i za plecami przekazuje swojemu
sąsiadowi, ten kolejnemu itd. Gdy kamień z powrotem dotrze do pierwszego dziecka, wszy-
scy głośno wykrzykują rozwiązanie tej dotykowej zagadki. Potem wszystkie dzieci rozchodzą
się po pomieszczeniu. Za pomocą dźwięku bębenka zostają zaczarowane w kamienie. Nieru-
chomieją i przez chwilę tak pozostają. Przy każdym uderzeniu w bębenek zmieniają pozycję,
to znaczy naśladują inny kamień. Wraz z ostatnim dźwiękiem bębenka znów zmieniają się
w ludzi. N. bierze kamień, kładzie go na podłodze. Tworzy wokół niego koło z pęku wełnia-
nych nitek. Następnie mówi poniższy tekst, a dzieci wykonują odpowiednie polecenia.
W środku leży kamień.
(Kamień leży w kręgu z wełny).
Czuje się dziś bardzo samotny.
„Jak długo jeszcze będę sam?”, mówi o sobie kamień.
„Czuję się dziś w kręgu taki samotny”. Słyszy to wiewiórka i bardzo szybko przynosi piękne liście.
(Dzieci biorą z obręczy liście, kładą je – każde po dwa – dookoła kręgu).
Kamień cieszy się,
a wróżka przynosi coś innego.
Bardzo, bardzo cicho kładzie wokół kręgu trawę.
(Dzieci biorą z drugiej obręczy po kilka źdźbeł trawy, kładą je dookoła kręgu).
Kamień cieszy się,
a wróżka przynosi coś jeszcze.
119