Page 29 - 881915_ODKRYWAM_SIEBIE_A+_cz_3

• Dziewczynki-królewny i chłopcy-królewicze kląskają językiem i naśladują odgłos jazdy na ko-
niu. Potem prychają jak konie. Przygryzają delikatnie, na przemian, górną wargę, a potem
– dolną wargę. Rozciągają wargi w szerokim uśmiechu.
• Na pożegnanie dziewczynki-królewny i chłopcy-królewicze tańczą w parach przy nagraniu
spokojnej melodii. Potem kłaniają się sobie tak jak przy przywitaniu.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Groźny smok.
Tamburyn.
N., a potem chętne dziecko, jest groźnym smokiem. Dzieci poruszają się po sali przy dźwię-
kach tamburynu. Podczas przerwy w grze zatrzymują się i stają w bezruchu. Wtedy na łowy
wyrusza groźny smok. Kto się poruszy, zostaje groźnym smokiem i przy następnej przerwie
w grze polują już razem.

Zajęcia 2. Moja ulubiona postać baśniowa (bajkowa) – malowanie na kolorowych kartkach.
• Rundka – Moja ulubiona postać z baśni (lub bajki).
Dzieci siedzą w kole. Kolejno podają nazwę baśni (bohatera), którą (którego) lubią najbar-
dziej. (Mogą podawać nazwę bajki na dobranoc, bohaterów filmów dla dzieci...).
• Zabawa Czaruję.
N. jest dobrą wróżką, która zamienia dzieci w różne zwierzęta. Dzieci naśladują ruchy
tych zwierząt, np.: kotów, wilków, wężów, żab... Na końcu dobra wróżka zamienia dzieci
w grzeczne dzieci.
• Przygotowanie dłoni do pracy.
Dzieci za N.:
• zaciskają dłonie w piąstki, a potem powoli prostują kolejne palce,
• naśladują pisanie na klawiaturze komputera,
• klaszczą dłońmi w tempie podanym przez N.,
• witają się paluszki obu rąk: kciuk z kciukiem drugiej ręki, wskazujący ze wskazującym…
• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
Kolorowe kartki, pędzle, farby.
N. rozdaje kolorowe kartki. Zadaniem dzieci jest malowanie baśniowej (bajkowej) postaci
– ich ulubionej – na kartce położonej w pionie.
N. przypomina o malowaniu końcem pędzelka, nie naciskaniu, o płukaniu go po skończe-
niu malowania daną farbą. Zwraca też uwagę na to, aby malowana postać zajmowała jak
największą część kartki.

Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa – Kulig.
Dwie szarfy.
Dzieci dobierają się w pary, stają jedno za drugim i podają sobie ręce. Tworzą sanie. Jedną
parę N. oznacza szarfami. To para, która będzie prowadziła kulig. Sanie jeżdżą po ogrodzie
w różnych kierunkach. Na hasło: Zbiórka sań, ustawiają się za parą oznaczona szarfami,
czyli pierwszymi saniami w kuligu. Na hasło: Kulig, sanie ruszają i poruszają się po ogrodzie
– jedne sanie za drugimi.
• Zabawa ruchowa – Ogon smoka.
Dzieci ustawiają się w rzędzie i podają sobie jedną rękę (tak jakby tworzyły węża, smoka).
Pierwsze dziecko jest głową, a ostatnie ogonem. Smok próbuje złapać swój ogon – pierw-
sze dziecko próbuje dotknąć ostatniego dziecka. Jeżeli mu się to uda, następuje zmiana
dzieci stojących na pierwszym i na ostatnim miejscu. Ręce dzieci tworzących smoka muszą
być cały czas złączone.

29