Page 86 - 881915_ODKRYWAM_SIEBIE_A+_cz_3

Dzieci są tymi promykami słońca. Najpierw promyki pozdrawiają się z daleka (dzieci machają
rękami), potem nawiązują kontakt wzrokowy. Podczas gdy dzieci poruszają się po sali, N.
wyjaśnia, że promyki muszą się spotkać, żeby nabrać energii, mocy. Kiedy więc zawoła: Pro-
mienie słońca – smutne – dwa, wtedy dzieci spotykają się (dotykając w parach), robią smutne
miny, które po chwili zmieniają się w wesołe miny. Promyki znowu poruszają się po sali.
• Słuchanie wiersza Doroty Gellner Kwiatki.

Wiosna wcześnie Kiedy wreszcie
z łóżka wstała: się zbudzicie?
– Halo, kwiatki! – Znajdź utwór
Jak się żaden z was nie ruszy,
to wyciągnę was za uszy!
zawołała. we własnych zasobach
– Ciągle jeszcze
w ziemi tkwicie?
• Ćwiczenia logopedyczne – Kwiaty.
• Kwiaty rosną.
Dzieci naśladują rosnące kwiaty, które chwieją się na wietrze – stopy mocno opierają
o podłogę, nie poruszają nimi, nogi mają złączone, lekko kołyszą tułowiem na boki.
• Kwiaty wychylają się do środka.
Dzieci nie zmieniają pozycji, podnoszą jedynie głowy do góry, tak jakby się opalały. Mówią
na jednym wydechu: Ale ciepło i przyjemnie.
• Bukiety.
Dzieci-kwiaty – łączą się w bukiety: podchodzą do siebie, łapią się za ręce, nogi mają
złączone, podnoszą głowy i lekko odchylają się do góry. Po chwili prostują się i znowu
odchylają. Oddychają przy tym powoli i głęboko.
• Wąchamy kwiaty.
Dzieci naśladują trzymanie kwiatuszka w ręce i wąchanie go – wciągają powietrze nosem,
a wydychają ustami.
• Taniec kwiatów.
Szyfonowa chustka, nagranie melodii walca Johanna Straussa Nad pięknym modrym Duna-
jem pozyskane przez N., odtwarzacz CD.
Dzieci-kwiaty – przykucają w luźnej gromadce na dywanie. Wybrane dziecko – kwiatowa wróż-
ka – kolejno budzi je dotknięciem szyfonowej chustki. Dotknięte kwiaty wstają i tańczą we-
dług własnej inwencji przy melodii walca Johanna Straussa Nad pięknym modrym Dunajem.
Zestaw zabaw ruchowych – nr 24 (opracowany Małgorzatę Markowską).
Szarfa.
• Zabawa Pracowite mrówki.
Dzieci poruszają się po sali na czworakach. Na hasło N.: Mrówki wracają do mrowiska –
wszystkie dzieci idą w kierunku miejsca w sali oznaczonego szarfą.
• Zabawa Mrówki chodzą po plecach.
Dzieci siedzą w parach jedno za drugim w siadzie prostym. Osoba siedząca z tyłu opiera
stopy i dłonie o plecy kolegi, następnie maszeruje palcami rąk po plecach w różne strony.
Na sygnał dzieci unoszą nogi, uginają je w kolanach i odpychając się rękami od podłogi,
wykonują obrót dookoła własnej osi. Potem następuje zmiana ról.
• Zabawa Po ataku mrówek.
Dzieci stoją w luźnej gromadce, otrzepują się z mrówek, podskakują obunóż w miejscu, za-
trzymują się i otrzepują głowy, ramiona, tułów, nogi, buty (tupią).
• Dzieci maszerują dookoła sali na palcach, uważając, by nie nadepnąć na mrówkę.

86