Page 100 - 882176_OS lifting BB+ cz2
P. 100

• Zabawa rytmiczna Wystukaj rytm.
            Drewniane klocki, nagranie refrenu piosenki, odtwarzacz CD.
            Dzieci poruszają się po sali. Każde dziecko trzyma w dłoniach dwa drewniane klocki. Kiedy
            dzieci usłyszą refren, wystukują na klockach jej rytm, powtarzając słowa: Taka polka kom-
            puterowa, gdy w komputerze się wirus chowa.
             Zajęcia 2. Zabawa dydaktyczna Jak powstaje energia?
            • Zabawa Co do siebie pasuje?
            Obrazki.
            N. rozkłada przed dziećmi obrazki przedstawiające: słońce, kolektory słoneczne, baterie
            słoneczne, zaporę wodną, młyn wodny, wodę w rzece, wiatrak, żaglówkę, symbolicznie
            przedstawiony wiatr. Dzieci omawiają poszczególne obrazki. Układają obok siebie obrazki,
            które do siebie pasują. Wyjaśniają, dlaczego obrazki do siebie pasują.
            • Słuchanie ciekawostek na temat energii, elektryczności.
            Energię słoneczną można gromadzić za pomocą kolektorów słonecznych i wykorzystywać
            do ogrzewania domów, wody. Kolektory są instalowane na dachach budynków, skierowane
            ku słońcu. Mają czarny kolor, aby lepiej pochłaniały promieniowanie słoneczne (ciepło). Pod
            ich powierzchnią płynie zazwyczaj woda, która ogrzewa się, a następnie jest wykorzystywana
            w kranach lub kaloryferach zainstalowanych w domach.
            Inną formą użycia energii słonecznej są baterie słoneczne (fotoogniwa). Wykorzystują one do
            wytwarzania energii elektrycznej nie ciepło słońca, ale jego światło. Składają się z dwóch warstw
            krzemu. Każda warstwa zawiera ładunek elektryczny. Kiedy światło pada na ogniwo, ładunki
            między warstwami zaczynają się poruszać, wytwarzając słaby prąd elektryczny, który dostarcza
            energię do domów, nie niszcząc środowiska.
            Do wytwarzania elektryczności używa się też turbin, czyli maszyn z łopatkami jak u wiatraka.
            Woda padająca na turbinę obraca jej łopatkami. Płynąca woda niesie ze sobą znaczną ilość
            energii, którą można wykorzystać też do napędzania maszyn. Koła wodne, wykorzystywane
            do obracania kamieni młyńskich i mielenia ziarna, były jednymi z pierwszych maszyn wyko-
            rzystujących siłę wody. Ich nowoczesnym odpowiednikiem jest turbina zużytkowująca energię
            wodną do wytwarzania elektryczności. Wodę spiętrza się zaporą, u podnóża której przepływa
            ona ciągiem tuneli i dostaje się do turbin. Każda turbina jest całkowicie zanurzona w wodzie,
            która przepływa z dużą prędkością przez jej zakrzywione łopatki. Jej ruch obraca turbiną, która
            jest połączona z prądnicą elektrowni znajdującej się przed zaporą. Wytworzony prąd jest prze-
            syłany do odbiorców przewodami zawieszonymi na słupach.
            Wiatrak jest bardzo starym źródłem energii. W najstarszych wiatrakach wiatr obracał skrzy-
            dłami połączonymi z kołem napędowym umieszczonym w jego środku. Było ono połączone
            z kamieniami młyńskimi, które mełły ziarno na mąkę i napędzały proste mechanizmy. Obecnie
            wiatraki wytwarzają elektryczność. Nowoczesne mają często tylko dwie wielkie łopatki w kształcie
            śmigieł samolotu. Wiatrak łapie wiatr, który porusza turbiną połączonej z nim prądnicy. W niej
            zostaje wytworzony prąd.
            • Podawanie przez dzieci czasowników określających zachowania wiatru. Udzielanie odpo-
            wiedzi na pytanie: Co robi wiatr? (Gwiżdże, syczy, szumi, huczy, świszcze, wyje, ryczy, szepcze,
            szeleści, chucha, dmucha).
            • Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze Naśladujemy odgłosy wiatru.
            Naśladowanie odgłosów wiatru o różnym natężeniu.
            • Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiatr.
            Nagranie odgłosów wiatru, odtwarzacz CD.
            Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Kiedy usłyszą nagranie odgłosów wiatru, zatrzymują
            się i naśladują drzewa, które poruszają się na wietrze.
          98
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105