Page 104 - 882176_OS lifting BB+ cz2
P. 104

• Doświadczenie i obserwacja: Co dzieje się z przedmiotami drewnianymi, metalowymi, szklanymi
            i z tworzywa sztucznego zanurzonymi w ciepłej wodzie i w zimnej wodzie?
            Słoiczki z ciepłą wodą i z zimną wodą oraz patyczki: szklane, drewniane, metalowe i z two-
            rzywa sztucznego.
            N. dzieli dzieci na grupy. Każda grupa dostaje słoiczki z ciepłą wodą i z zimną wodą oraz
            patyczki: szklane, drewniane, metalowe i z tworzywa sztucznego. Dzieci kolejno zanurzają
            patyczki w zimnej wodzie, a potem w ciepłej wodzie. Każdorazowo sprawdzają, jak zmienia
            się temperatura patyczków.
          •  Wyciągnięcie wniosków.
            Patyczki ze szkła i z metalu rozgrzewały się (lub schładzały), a drewniane i z tworzywa
            sztucznego – nie rozgrzały się.
            N. wyjaśnia, że szkło i metal przewodzą ciepło, a drewno i tworzywo sztuczne – nie prze-
            wodzą. Materiały, które przewodzą ciepło, nazywamy przewodnikami ciepła. Te, które źle
            przewodzą ciepło (nie nagrzewały się), to izolatory.
          •  Podawanie przykładów przedmiotów, w których wykorzystano zjawisko przewodnictwa
            cieplnego.
            Garnki, żelazka, kaloryfery, chłodnice samochodowe – tutaj wykorzystano dobre przewod-
            nictwo cieplne metali.
            Wykorzystujemy też izolatory – na przykład w budownictwie, przy ocieplaniu budynków,
            korzystając z materiałów, które nie przewodzą ciepła (np. cegły), czy produkując drzwi
            z odpowiednich materiałów.
            • Porządkowanie miejsc pracy.
            • Zabawa orientacyjno-porządkowa Naśladujemy pracę urządzeń elektrycznych (przewodnik,
            cz. 2, s. 88).
            Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw nr 6 (przewodnik, cz. 2, s. 88).

            Zabawy na świeżym powietrzu
            • Zabawa uspokajająca Krążący pierścionek.
            Sznurek, duży pierścionek.
            Dzieci ustawiają się w niewielkim kole. Obiema rękami trzymają sznurek, na który został
            nawleczony pierścionek. W środku koła stoi dziecko poszukujące pierścionka. Dzieci prze-
            suwają pierścionek po sznurku, podając go sobie z rąk do rąk. Wszystkie poruszają dłońmi,
            udając przesuwanie pierścionka, tak aby dziecko szukające go nie zorientowało się, gdzie on
            jest. Na dźwięki tamburynu ręce dzieci nieruchomieją, a osoba stojąca w środku wskazuje
            dłoń, w której jej zdaniem znajduje się pierścionek. Jeśli odgadła, zamienia się miejscem ze
            wskazanym dzieckiem, jeśli nie – szuka jeszcze raz.
            • Ćwiczenia grafomotoryczne z wykorzystaniem wiersza Teresy Fiutowskiej Linie.
            Patyki.
            Dzieci kreślą w powietrzu wymienione w wierszu linie. Potem kreślą je patykiem na piasku
            lub ziemi.
            Linia prosta często bywa,
            ale może być też krzywa.
            Jest falista i łamana,
            przerywana też jest znana.
            I spiralna też być może,
            chociaż ją rysować gorzej.



          102
   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109