Page 113 - 884231_WPN metodyka 4-5latek cz1_fragment_wrzesien_

bibułki i prosi, aby chętne dziecko wymieniło je w kolejności, przez podanie kolorów lub
kolorów ze skojarzeniami. N. może podpowiadać, podając skojarzenia.
• Ćwiczenia percepcji i pamięci słuchowej.
Łańcuch szeptania.
Liść (dla każdego dziecka).
Dzieci ustawiają się parami przed N., tworząc dwa rzędy. W ten sposób następuje podział
dzieci na dwie grupy. N. oddala od siebie grupy na odległość 2 do 2,5 m. Dzieci stoją twa-
rzami do siebie. Dziecko wskazane przez N. wypowiada szeptem imię kolegi/ koleżanki
z drugiej grupy. Dziecko, które usłyszy swoje imię, podnosi do góry rękę ze swoim listkiem
i kontynuuje zabawę, wypowiadając imię kolejnego dziecka z przeciwnej grupy. Dziecko,
które rozpoczęło zabawę, siada w siadzie skrzyżnym. Zabawa kończy się, gdy wszystkie
dzieci będą siedzieć w siadzie skrzyżnym.
Wyklaszcz tak jak ja.
Dzieci siadają w siadzie skrzyżnym w rozsypce, twarzami do N. N. prezentuje różne rytmy –
klaszcze, uderza rękoma o uda, pstryka palcami, kląska. Dzieci powtarzają za nim.
• Ćwiczenie uważnego ruchu Chodzenie w tempie.
N. prosi dzieci, aby poruszały się po sali w różnym tempie w dowolnych kierunkach. Kiedy
N. liczy w przód, dzieci idą przed siebie, gdy liczy wspak – idą do tyłu. Tempo poruszania się
zależy od tego, jaką liczbę wypowie N.
Gdy dzieci słyszą: jeden – poruszają się najwolniej jak tylko potrafią.
Gdy słyszą: pięć – poruszają się w swoim naturalnym tempie.
Gdy słyszą: dziesięć – chodzą najszybciej jak tylko potrafią („10” oznacza bardzo szybki
chód, ale nie bieg).
Gdy słyszą: zero – zastygają w bezruchu.
N. wypowiada sekwencje liczb, nadając w ten sposób tempo i kierunek poruszania się po sali.
Przykładowe sekwencje liczb, wypowiadane przez N.:
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 10, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 5, 5, 6, 7, 8, 1
10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1
2, 4, 6, 8, 10, 10, 8, 6, 4, 2
3, 6, 9, 9, 6, 3
0 (bezruch), 5, 10, 10, 5, 0
• Ćwiczenia koncentracji uwagi.
Gdy słyszysz… wstań.
Dzieci siadają w siadzie skrzyżnym w rozsypce, twarzami do N. N. wolno wypowiada ciągi
słów. Gdy dzieci usłyszą słowa rozpoczynające się wskazaną przez N. samogłoską (np. a),
szybko wstają z siadu klęcznego (bez używania rąk), po czym siadają ponownie.
Przykładowe ciągi słów:
a – na, pod, obok, przed, za, ananas, babcia, pantofel, emu, anakonda, ile, coś, alpaka itd.
e – emu, emu, igła, irys, osa, ocet, ekran, lokomotywa, eliksir, wyjeżdżają, ekran, film, Ela itd.
Tworzenie mandali z darów jesieni.
Kasztany, żołędzie, szyszki, liście, sznurki, wstążki, kamyki (lub klocki).
N. rozkłada w sali dary jesieni i różne przedmioty. Dzieci siadają w kręgu wokół nich. Obser-
wują je w ciszy i porządkują je (klasyfikują), najpierw według rodzaju: szyszki do szyszek,
liście do liści, kasztany do kasztanów, żołędzie do żołędzi itd., następnie wg kolorów lub
wielkości. Potem N. dzieli dzieci na grupy trzyosobowe. Każda grupa wybiera sobie mate-
riały do pracy. Dzieci współpracują w grupach (w ciszy), starając się stworzyć mandale na
dywanie lub na stolikach. Podczas pracy mogą porozumiewać się gestami, mimiką, mru-
czeniem, ale nie powinny rozmawiać.

111