Page 57 - 884231_WPN metodyka 4-5latek cz1_fragment_wrzesien_

– Zdaje się, że potrzebujemy mamy – odparł tata. – Dobrze, że już dotarliśmy do domu, zaraz
sobie o wszystkim porozmawiamy.
W domu czekała na nas mama z gorącym obiadem. Była moja ulubiona zupa pomidorowa
i naleśniki z serem.
– Mniam… pychotka – powiedziałam, a Adaś zadawał pytania:
– Mamo, co to jest radość? Tato, jak wygląda radość?
– Radość to motylki w brzuszku i czekolada na języczku – odpowiedziałam.
– I szczery śmiech moich ukochanych dzieci – dodała mama.
– I budyń z malinami na podwieczorek – dorzucił tata.
– I kąpiel w wannie z mnóstwem piany i zabawek! – krzyknęłam.
– Radość jest wtedy, gdy wspólnie oglądamy mecz i gdy wygrywa nasza drużyna – konty-
nuował tata.
– Radość jest wtedy, gdy Jaga otrzyma ogromną zabawkową kość – zaśmiała się mama.
– Ach – westchnął Adaś – to już wiem, wszystko wiem. Chodźmy do sklepu, kupimy Jadze
dużą radość!!!

• Rozmowa na temat opowiadania. Formułowanie odpowiedzi na pytanie: Jak wygląda
radość?
N. pyta dzieci:
− Jak wygląda radość według mamy, według taty, a jak według Amelki i Adasia?
− Jak wygląda radość według was?
− Co was cieszy?
− Jak wygląda ktoś, kto jest radosny?
• Ćwiczenie uważności.
Co mnie cieszy?
N. rozpoczyna zdanie, kończą je chętne dzieci.
Cieszę się, gdy…
Jestem radosna/ radosny, gdy…
Jak wyglądam, gdy jestem radosna/ radosny?
N. prosi, aby każde dziecko pokazało, jak wygląda, gdy jest radosne. Dzieci kolejno pre-
zentują radość w dowolny sposób: na siedząco, stojąco, chodząc, podskakując, tańcząc.
Pozostałe dzieci obserwują i opowiadają, jak wygląda koleżanka/ kolega, gdy jest radosna
/radosny.
Lubię siebie.
Lusterko (dla każdego dziecka).
N. prosi, aby dyżurny rozdał dzieciom lusterka. Dzieci patrzą w lusterko i wykonują polecenia N.
N. mówi: Patrzymy w lusterko. Pozdrawiamy osobę, którą tam widzimy. Uśmiechamy się do
niej. Głaszczemy ją po włosach i po policzku. Mówimy jej trzy miłe rzeczy – jesteś dobra/ dobry,
lubię cię, jesteś dla mnie ważna/ ważny, dasz radę, to będzie dobry dzień.
• Rozmowa na temat odczuć dzieci. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat: Co to
znaczy lubić siebie?
Po wykonanych ćwiczeniach dzieci dzielą się wrażeniami. Wypowiadają się swobodnie.
Formułują odpowiedź na pytanie: Co to znaczy lubić siebie?
• Ćwiczenie uważności Odkrywanie radości w sobie.
N. pyta dzieci: Czy radość można mierzyć? Prosi, aby każde dziecko pokazało w dowolny
sposób, ile radości ma w sobie. Dzieci mogą unosić ręce w górę, opuszczać w dół, mogą
być naczyniem, w którym jest radość. Mogą wtedy pokazać, że radość w nich sięga do
pasa, brody, ucha itp. Dzieci mogą szybko tupać, wysoko skakać, głośno się śmiać. Mogą
też odnieść się do skali liczbowej, np.: Na skali od 1 do 5 radości we mnie jest na 5.
N. zachęca do kreatywnego udzielania odpowiedzi.

55