Page 124 - 884493_metodykaBB+_okazowa
P. 124
Wycisz się, uspokój swoje myśli. Skup się na oddechu. W ciszy obserwuj swój wdech i wydech.
Oddychaj w swoim tempie. Sprawdź, jak przy każdym oddechu porusza się twoje ciało. Zaob-
serwuj, jak twoje ciało unosi się i opada. Zauważ drogę, jaką w twoim ciele pokonuje powietrze
podczas wdechu i wydechu. Czy zauważasz zmianę w temperaturze wdychanego i wydycha-
nego powietrza?
Sprawdź teraz, jak to jest, kiedy wolno oddychasz. A teraz zrób długi wdech i długi wydech.
Gdzie w ciele czujesz oddech? Jak czuje się twoje ciało? Wykonaj możliwie najwolniej trzy wde-
chy i trzy wydechy. A teraz zauważ, jakie to uczucie, kiedy oddech jest szybki i krótki. Zrób szybki
wdech i wydech. Zwróć uwagę na to wszystko, co czujesz w związku z krótkim wdechem. Gdzie
odczuwasz oddech w swoim ciele? Jak się czujesz w tym momencie? Teraz oddychaj naturalnie.
W swoim tempie.
Zwróć uwagę na początek i koniec każdego wdechu i wydechu.
Wdech na 5, wydech na 8.
N. zachęca dzieci do kolejnego ćwiczenia, które wykonają indywidualnie tylko chętne
dzieci. Ćwiczenie polega na tym, że dziecko robi wdech, a w tym czasie grupa odlicza na
palcach do pięciu, po czym dziecko robi wydech, a grupa odlicza w tym czasie do ośmiu.
• Rozmowa na temat wrażeń po wykonanym ćwiczeniu oddechowym.
N. zachęca dzieci do swobodnych wypowiedzi na temat oddychania. Pyta: Co się dzieje
z naszym ciałem w czasie oddychania? (opada, unosi się) Jaka część ciała unosi się i opada
na zmianę? (brzuch, klatka piersiowa) Gdzie odczuwamy oddech w swoim ciele? Jak się czu-
jecie, gdy oddychacie wolno i głęboko, a jak – gdy oddychacie płytko i szybko? (spokojnie,
bezpiecznie, zmęczeni, zestresowani). N. mówi dzieciom, że kontrola oddechu to kontro-
la emocji. Jeśli chcemy się uspokoić, to powinniśmy wolno oddychać. Spokojne, głębokie
oddychanie to jeden ze sposobów panowania nad emocjami.
• Ćwiczenie percepcji i pamięci wzrokowej.
Dostępne owoce i warzywa (np. jabłko, gruszka, cytryna, śliwka, winogrona, marchew, se-
ler, pietruszka, burak), talerzyk, nóż, chustka do zasłonięcia oczu, duża chusta lub szalik do
zakrycia owoców i warzyw.
Co trzymam w ręce?
Dzieci siedzą w rozsypce zwrócone twarzami do N. N. pokazuje kolejno owoce i warzywa.
Zwraca dzieciom uwagę na ich kształt, kolor, wielkość itp. Sprawdza, czy dzieci znają nazwy
owoców i warzyw, unosząc je kolejno i pytając: Co trzymam w ręce? Następnie sprawdza
umiejętność odróżniania owoców od warzyw.
Na innym miejscu.
N. układa przed dziećmi sekwencje owoców, potem warzyw, na końcu owoców i warzyw
(jeśli grupa dobrze sobie radzi z zapamiętywaniem, N. może rozbudowywać kolejne se-
kwencje, wykorzystując wszystkie posiadane owoce i warzywa). Wspólnie z dziećmi na-
zywa każdy owoc i warzywo, tworząc skojarzenia, np.: cytryna żółta jak słońce, pomidor
czerwony jak usta, śliwka fioletowa jak bluza Kasi itd. Następnie daje dzieciom chwilę, by
zapamiętały kolejność (ok. 10 sekund), zakrywa chustą (szalikiem) ułożone owoce i warzy-
wa i prosi, aby chętne dziecko wymieniło kolejność, wykorzystując skojarzenia. N. może
podpowiadać skojarzenia.
• Ćwiczenie percepcji i pamięci dotykowej Co trzymasz w ręce?
N. zawiązuje oczy chętnemu dziecku. Wręcza mu dowolny owoc lub dowolne warzywo.
Zadaniem dziecka jest rozpoznanie owocu lub warzywa po dotyku i zapachu.
• Ćwiczenie percepcji i pamięci smakowej Co jesz? Jak to smakuje?
N. na oczach dzieci kroi wybrane owoce i warzywa na tyle kawałków, aby starczyło do spró-
130
