Page 139 - 884493_metodykaBB+_okazowa
P. 139

N. prosi dzieci, aby opowiedziały, jak wyglądają przedstawione na zdjęciach zwierzęta. Po-
            tem dzieci ustalają: które zwierzę jest w rzeczywistości największe, a które najmniejsze;
            które zwierzę jest większe od borsuka, a które od niego mniejsze; które ze zwierząt jest
            najcięższe, a które najlżejsze; które ze zwierząt jest lżejsze od borsuka, a które od niego
            cięższe. N. pyta, jakie ptaki widać na niebie. Prosi, aby dzieci opisały ich wygląd. Potem
            pyta, co zwierzęta robią jesienią; jakie zachowania zwierząt są podobne do zachowań ludzi
            (np. gromadzenie zapasów). N. opowiada, jak te zwierzęta są ciężkie. Ilustruje to przykła-
            dem. Prosi, aby wszystkie dzieci wyszły na środek sali i stanęły blisko siebie. Po czym mówi:
            Niedźwiedź brunatny waży od 100 do 500 kg, czyli może ważyć więcej niż wszystkie dzieci
            w naszej grupie. Dorosły borsuk waży między 10 a 15 kg. To prawie tyle samo, ile może ważyć
            dziecko z naszej grupy. N. prosi, aby jedno z dzieci stanęło obok. Pyta, co teraz dzieci o tym
            sądzą (np. borsuk jest lżejszy od niedźwiedzia, niedźwiedź cięższy od borsuka).
            Dorosły jeż waży około 1 kg, ale jesienią może ważyć prawie 1,5 kg. N. prosi, aby jedno
            z dzieci było wagą. Jego ręce to szalki. N. daje dziecku do lewej ręki małą reklamówkę z 1 kg
            cukru, a w prawą rękę – reklamówkę z 1,5 kg cukru i pyta: Czy zauważasz różnicę? Jeśli tak,
            to jaką? W której ręce czujesz większy ciężar? Czy różnica jest zauważalna?
            Na koniec N. pyta dzieci o wnioski i refleksje dotyczące odczuwania i postrzegania ciężaru.
            N. zaprasza dzieci do stolików, wypowiadając rymowankę:
                    Od dziesięciu odliczamy, do stolików zapraszamy. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.
            Dzieci stoją w kole, każde dziecko podnosi prawą rękę i kładzie palec lewej ręki na ustach.
          •  Samodzielna praca z kartami pracy.
            Przed wykonaniem ćwiczeń w kartach pracy N. prowadzi rozgrzewkę palców, dłoni i nad-
            garstków.
            Tablica demonstracyjna nr 3.
                     Karty pracy B, cz. 1, karta 36       Karty pracy B+, cz. 1, karta 36
             N. czyta polecenia:                  N. czyta polecenia:
                − Popatrz na obrazki. Powiedz, co te zwie- − Popatrz na obrazki. Powiedz, co te

               rzęta robią jesienią. Kiedy ptaki odlatują   zwierzęta robią jesienią. Kiedy z Polski
               z Polski? Które z nich odlatują? Zamaluj   odlatują ptaki? Które z nich odlatują?
               kwadrat przy obrazku, który przedsta-  Zamaluj kwadrat przy obrazku, który
               wia znane ci zwierzę lub zwierzęta.  przedstawia znane ci zwierzę lub zwie-
                                                    rzęta.

                     Karty pracy B, cz. 1, karta 37       Karty pracy B+, cz. 1, karta 37
             N. czyta polecenia:                  N. czyta polecenia:

                − Powiedz, co to za zwierzęta. Co o nich  − Powiedz, co to za zwierzęta. Co o nich
               wiesz? Pokaż: jeża, wiewiórkę, borsuka,   wiesz?  W każdym szeregu odszukaj
               sarnę, dzika. W każdym szeregu odszu-  zwierzę, które  nie  pasuje  do pozosta-
               kaj zwierzęta w tej samej pozycji. Otocz   łych. Otocz je pętlą.
               je pętlami.
            N. zaprasza dzieci do zabawy, wypowiadając rymowankę:
                    Od dziesięciu odliczamy, do zabawy zapraszamy. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.
            Dzieci stoją w kole, każde dziecko podnosi prawą rękę i kładzie palec lewej ręki na ustach.
          •  Zabawa tradycyjna – pląs Karuzela (s. 69).






                                                                                    145
   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143   144