Page 15 - 884493_metodykaBB+_okazowa

N. zaprasza dzieci na dywan, wypowiadając rymowankę:
Za rączki się złapiemy, w kółeczku usiądziemy.
Dzieci chwytają się za ręce, tworzą koło, po czym siadają.
• Wprowadzenie.
N. wyjaśnia dzieciom, co to jest trening uważności. Mówi, że trening to taki sposób ćwicze-
nia, który pomaga skupić się nam na tym, co dzieje się teraz, w tej chwili. To jakby zabawa w za-
uważanie wszystkiego wokół nas – dźwięków, zapachów, smaków, kształtów, a nawet naszych
myśli i uczuć. Dzięki temu uczymy się być spokojniejsi i bardziej szczęśliwi, bo lepiej rozumiemy
siebie i świat. To trochę jak magiczna lupa, która pomaga nam dostrzegać piękno w małych
rzeczach, ale też i w sobie! Aby być szczęśliwym i zauważać piękno w sobie, należy tak jak
sportowcy trenować. Sportowcy w sposób szczególny trenują przed wielkimi turniejami, igrzy-
skami, olimpiadami. My będziemy trenować po to, aby każde z dzieci odniosło w przedszkolu,
a potem w szkole, sukces, oczywiście na miarę swoich możliwości.
• Zabawa ruchowa Znajomy – nieznajomy.
Dzieci chodzą po sali, mijają się tak, jak mijały nieznajomych. Patrzą na stopy, kostki, kolana,
nogi mijanych osób. Na sygnał N. (klaśnięcie w dłonie) patrzą w oczy mijanym dzieciom.
• Rozmowa kierowana.
N. pyta:
− Jak się czuliście, patrząc na stopy, nogi przechodniów?
− Jak się czuliście, kiedy osoby patrzyły wam na stopy i nogi?
− Jak się czuliście, patrząc w oczy osób, które mijaliście?
− Jak czuliście się, gdy mijane osoby patrzyły wam w oczy?
− Jak mijamy się na ulicy ze znajomymi, a jak z nieznajomymi?
− Dlaczego raz czuliśmy się dobrze, a raz niedobrze, niepewnie, niekomfortowo?
Dzieci odpowiadają na postawione pytania.
• Utrwalenie drugiej zwrotki piosenki Jak się masz? – śpiew zbiorowy (s. 14).
• Ćwiczenie Moje ręce.
N. prosi, aby dzieci podwinęły rękawy. Zachęca ich do uważnego oglądania w ciszy swo-
ich dłoni (kolejno prawej i lewej), palców u dłoni (prawej i lewej), głośnego wspólnego
przeliczania palców. Dzieci wskazują kolejno palce u prawej, potem u lewej ręki, poruszają
palcami. Nazywają palce: kciuk, wskazujący, środkowy, serdeczny, mały.
• Swobodne wypowiedzi dzieci na temat Co potrafią moje ręce.
N. pyta: Do czego potrzebujemy rąk? Co potrafią wasze ręce? Dzieci swobodnie wypowiadają się.
Odkrywają, jak wiele potrafią ich ręce, jak bardzo potrzebujemy zdrowych, sprawnych rąk.
• Badanie możliwości dźwiękonaśladowczych rąk.
Makulatura, folia aluminiowa, folia bąbelkowa.
N. zachęca dzieci do eksperymentowania z wykorzystaniem własnych rąk, czyli do klaska-
nia, pocierania jedną dłonią o drugą, pstrykania palcami, uderzania dłońmi o uda, o pod-
łogę, pocierania zewnętrzną i wewnętrzną stroną dłoni, szeleszczenia (z wykorzystaniem
makulatury, folii).
• Ćwiczenie Moje nogi.
N. prosi, aby dzieci przyjrzały się w ciszy swoim nogom, po czym zadaje pytania:
Ile macie nóg? Ile macie palców u jednej nogi, a ile u drugiej nogi? Ile macie razem palców
u stóp? Jak potraficie poruszać nogami? (poruszanie palcami, stopą, krążenia stóp, unosze-
nie i opuszczanie raz jednej, raz drugiej nogi, obu nóg jednocześnie).
• Swobodne wypowiedzi dzieci na temat Co potrafią moje nogi.
N. pyta: Do czego potrzebujemy nóg? Co potrafią wasze nogi? Dzieci swobodnie wypowiada-
ją się. Odkrywają, jak wiele potrafią ich nogi.

21